100% splitcane

Zondag 24 april. Vorige week hebben Yuki, Danny en ik als break in de gesloten tijd een dag op forel gevist. Achteraf gezien was dat erg leuk, en zeker voor herhaling vatbaar. Als Eric Terluin aangeeft daar ook wel oren naar te hebben, is de afspraak om dat deze zondag te doen snel gemaakt. Een dag vissen met maker van onze splitcane spinhengels is natuurlijk heel speciaal! Leuk dat Eric behalve hengelbouwer (in de grootste zin van het woord), ook zelf graag een lijntje nat maakt.

Vandaag wordt er dan ook door ons alleen uiteraard alleen met splitcane spinhengels gevist. Yuki, Eric en ik met de High five en Danny met de BB2. De BB2, een zevengrammer is een tikje zwaarder dan de High five, geen ultra lichte, maar een lichte spinhengel. De Mepps 1 Aglia spinnertjes kun je er net zoals op de High five prima op vissen.

De verwachtingen zijn na vorige week hoog, en komen uiteindelijk voor een groot deel uit. Maar er moest vandaag flink gestruind en veel geworpen worden om een forel te haken. De forel was waarschijnlijk door de hoog opgelopen temperatuur van de afgelopen week een stuk minder actief als vorige week. Passief zou een beter woord zijn, omdat de vliegvissers die in de ochtend actief waren al helemaal geen teken van leven kregen. De middag hadden we het 3,5 hectare grote plas zelfs enige uren voor ons vieren.

Gelukkig blijkt de baars in de ochtend wel thuis te geven, waar de forel het af laat weten. Danny, Eric en ik vangen alle drie baars, en Yuki lukt het om toch nog drie forellen te landen. Zelf heb ik dan al drie keer een forel gelost, de prijs van weerhaakloos vissen. Vorige week was dat niet een probleem, toen was de forel los, maar vandaag...

De middag besluit ik dan ook met een spinnertje met weerhaak te gaan vissen, immers ik heb Francine beloofd een paar forellen mee te nemen naar huis. Ik heb geen zin om te wachten tot de vis bij mij komt, dus de plas wordt rond gestruind op zoek naar kringen in het water, veroorzaakt door een actieve forel. Die kringen zie ik zo af en toe gelukkig, dus dat biedt kansen. Helaas zijn die niet meer in de oeverzone, maar ver uit de kant, voornamelijk op het midden. Het afgelopen week bij mijn buurvrouw Liesbeth bestelde en geleverde waadpak (dank je wel buurvrouw!) biedt uitkomst. Ok, het vliegvisvest wordt zeiknat, maar ik kon tot over mijn middel door het water waden. Meters verder dan vorige week. En die meters heb ik vandaag nodig. Kringen op afstand veraden een actieve forel. De tweede worp is perfect en een boeggolf op de plek waar mijn spinner zich moet bevinden verraadt een volgende forel. Dit is misschien wel mijn enige kans nog vandaag.. Beng!!! Hij is er voor gegaan en hangt. Tot je borst in het water staan met een diep doorbuigende hengel in je handen en dan op ruim veertig meter afstand een forel met jouw spinner in zijn bek het water uit zien komen geeft een enorme kick. De lijn probeer ik strak te houden, zodat de kans op al kopschuddend de haak lossen een stuk kleiner wordt. De druk op de vis wordt zo enorm opgevoerd, en dat doet hem daardoor nog een aantal malen de oppervlakte kiezen. Progressief buigend splitcane, elastisch Maxima nylon en een goed afgestelde slip verkomen dat de vis de haak lost, of nog erger de lijn breekt.

Toch nog een forel, op een dag die op dat moment verder kansloos leek. Ook in door de mens aangelegd water blijft het slechts een kans... Azen ze niet, dan kun je op je kop gaan staan, maar niets lijkt dan te willen werken om een vis over de streep te trekken. En eerlijk gezegd ben ik daar ook wel blij om. Zouden we ons vandaag weer klem hebben gevangen aan forel, dan hadden wij waarschijnlijk na vandaag niet meer terug gekomen. Dan komen we de gesloten tijd wel door met propellervliegje in de polder, opzoek naar kringen van actieve ruisvoorns.

Met z'n vieren eten we wat onder een boom en rusten even uit. Goed gezelschap, lekker eten  - wat wil een vissersman nog meer.  Af en toe glijden mijn ogen af naar onze hengels. In de zon lijkt het wel of de vonken van onze op grond liggende glanzende splitcane stokjes spatten. Wat een mooi materiaal is dat splitcane, en vooral ook leuk dat we alle vier er een passie voor hebben.

De ingelaste pauze geeft ons weer nieuwe moed. Ze zwemmen er, we geven niet op. Yuki bewijst dat en vangt niet veel later een mooie forel.

Daarna is het weer mijn beurt, en wordt er nog een forel bijgeschreven.

Ver waden en ver werpen, anders kun je het wel vergeten. Er zijn ondertussen weer bellybotende vliegvissers op het water en ook zij vangen nu af en toe een vis.

Op deze manier vang ik nog een forel. De dag is wat sfeer en aktie betreft dan al meer dan geslaagd. Maar Danny en Eric hebben beiden nog geen forel gevangen vandaag! Vooral voor Eric, die hier nog nooit geweest is, zou het leuk zijn als hij zijn zelf gebouwde stokkie op een forel zou kunnen rondtrekken. De kracht die zo'n vis aan de dag legt ervaren op een ultra lichte spinhengel is een geweldige ervaring. Dat heeft Danny vorige week gelukkig zelf meerdere keren meegemaakt, en die kan er dus niet mee zitten dat hij vandaag minder geluk heeft. En trouwens, we genieten altijd van de drils van elkaars vissen, we vissen samen. Hoewel Yuki het er aan de eind van dag nog wel even insmeert bij Danny.

De laatste forel van vandaag kiest gelukkig voor Eric zijn spinnertje. De beloning voor een dag hard werken aan een meer dat af en toe visloos leek te zijn.

Wat een dag, wat een geweld aan onze ultra lichte spinhengels en lichte lijntjes, en wat een gezelschap. Ik prijs me rijk met de vriendschap die wij met elkaar hebben opgebouwd. Grote ontbrekende op deze dag was onze vriend John van Gameren. Hij moest helaas op het laatste moment afzeggen, en was er niet bij. We hebben je vandaag gemist John! Wel hebben we je door Eric gerestaureerde Robusta splitcane spinhengel bewonderd. Hij hangt daar goed, tussen de andere spinhengels te wachten tot je hem komt ophalen.

Groeten,
Peter