17 dec 2006

Nog steeds een geducht wapen voor de polder

Zondag 17 december. Na het stukje over Jan Schreiner, Flitsend Nylon en de glasvezel tiengrammer heb ik een aantal leuke emails ontvangen. Zelfs een email helemaal uit Zweden! De Fair Play tiengrammer bleef in mijn gedachten, het leek me leuk om weer eens met zo'n stukje nostalgie in mijn hand door de polder te struinen. Het liefst met zo'n gele uit de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw, afgebouwd met dunne hard chromen ogen en een prachtig goudkleurig duraluminium busje.

Een dergelijke spinhengel kom je nog maar zelden tegen, want wie doet zo een prachtig bezit weg? Vismaat Frits heeft er een, of liever gezegd, had er een. Na wat over en weer gemaild te hebben met Frits, ben ik een in nieuwstaat verkerende ABU Cardinal 33 uit 1976 "armer", maar ook een de trotse bezitter van een stukje Hollands nostalgie. Met deze hengel ga ik zo af en toe vissen, gewoon omdat dat me leuk lijkt.

Na gisteren gewerkt te hebben, is het vandaag dan eindelijk zover. Vannacht kon ik de slaap maar slecht vatten, en vanmorgen om vijf uur was ik klaar wakker. Na een uur beneden te hebben lopen ijsberen, zocht ik rond zes uur verkleumd ons bed op. Niet veel later zit ik als nog op zolder en spit mijn kunstaas voorraad door. De laatste jaren spin ik voornamelijk met spinnertjes gekocht bij Peeters en Handy Fish. Ik kan m'n geluk niet op als blijkt dat ik nog drie FP Terrible's met een blad van 45 mm tegenkom, maar ook twee FP tandem spinners (ontworpen voor de tiengrammer) en twee FP diamond spinners.

Met de hulp van Francine (dank je schat! <- ze heeft er nogal een hekel aan) spoel ik Maxima 17 % nylon op de spoel van de Crack 100. De Maxima heeft een breeksterkte van 2 kg, gelijk aan de Stilon 20 % lijn die Schreiner verkoopt en adviseert voor de tiengrammer. Met een doosje gevuld met FP spinners, FP spinstangen (die hebben niet zo'n vervelend knik schanierpunt), FP vouwloodjes en kinkvaantjes in de zak van mijn jas, en de gele FP tiengrammer en de Crack 100 achterin rijd ik naar de polder. Vissen zoals beschreven in de boeken van "ome" Jan, dat is hoe ik vandaag ga vissen. Al snel wordt het eerste worpje gemaakt, en het verbaast me hoe snel deze glasvezel hengel is. Sterker nog, het is nog steeds een prima spinhengel, ondanks dat de tijd op het gebied van ontwikkelingen niet stil heeft gestaan. De eerste spinner die ik uitprobeer is, hoe kan het ook anders, de Terrible 45 mm. Deze spinner is nog steeds een killer voor de polder, jammer dat Schreiner ze niet meer verkoopt. Op de Terrible vang ik een klein baarsje, en normaal gesproken vis ik de hele dag meestal met 1 stuk kunstaas, maar nu besluit ik van spinner te wisselen. Gewoon even voelen hoe de FP reageert op de verschillende spinners. De tweede spinner die aan de spinstang wordt bevestigd is de tandem. Wat een heftig ding is dat zeg! Met twee kleine stompe Terrible blaadjes op een as, veroorzaakt deze spinner een hoop kabaal onder water. Deze spinner kun je ontzettend traag naar binnen vissen. De eerste snoek van vandaag vang ik op de tandem. Dit is ook de eerste snoek die ik sinds jaren aan een FP hengel vang. Ik heb ook al jaren niet meer met een tiengrammer gevist. Overigens heb ik afgelopen donderdag een tiengrammer van grafiet besteld (daar later meer over), want de tiengrammer is gewoon een geducht wapen voor de polder. Op de tiengrammer kun je veel verschillende soorten kunstaas vissen, een echte all-rounder. De dril van de eerste snoek is er een volgens het Schreiner boekje. Geweldig om de gele FP diep te laten buigen op een poldersnoek.


Na de tandem is de diamond spinner aan de beurt. Een spinner met een heel dun blad, en breder dan de Terrible. De rest van de middag vis ik met deze spinner. Wat een heerlijk stukje kunstaas is dit, daar moet ik eerdaags een voorraadje van aanleggen, bedenk ik me. Ondertussen is het als of ik al jaren met deze FP heb gevist, zo vertrouwd voelt deze hengel aan. Vissen in de polder met mooi en goed op elkaar afgestemd materiaal is genieten. Dat genieten wordt nog eens versterkt, als snoek nummer twee van vandaag zich aankondigt. Deze snoek maakt het helemaal bont: nadat hij de hengel tot in de kurken heeft krom gezwommen, komt de snoek in vol ornaat het water uit. De slip komt er niet aan te pas, de buiging van de hengel en de rek in de lijn zijn deze snoek de baas. Man, wat zou ik graag een dikke dame willen drillen aan deze hengel. Maar goed, ik geniet van elke snoek, klein of groot maakt me niet uit, zeker niet op het vandaag gebruikte materiaal.

Nog geen vijftig meter verderop is het weer raak, echter deze keer is het een kleiner snoekje. Net als ik de snoek in de nek vat, komen er twee jongens met hengels mijn richting op lopen. Ik vraag of een van hen een foto wil maken van mij met het snoekje. Na de foto wordt mijn in hun ogen heel lichte hengeltje bewonderd. Ik heb ze maar niet verteld over de drie en de vijfgrammer. Na een praatje nemen we afscheid, zij gaan het verderop proberen met dood aas.
Dit was tevens de laatste snoek voor deze middag. Mooie stukjes water en verbindingsslootjes worden met de spinner bestookt, maar de snoeken houden hun kaken stijf op elkaar. Bij een kruising vang ik nog een mooie polderbaars, maar daarna krijg ik geen stootje meer op de spinner.


Als het begint te schemeren besluit ik terug naar de auto te lopen. Wandelend langs de poldersloot werp ik zo nu en dan een blik op de tiengrammer. Bij de auto aangekomen, wordt de Crack opgeborgen in het molentasje, en gaat de prachtige gele FP terug in zijn foudraaltje. Een ding is zeker, ik zal deze klassieker nog regelmatig uit het foudraaltje toveren zowel om te bewonderen maar zeker ook om er zo nu en dan mee te vissen. Frits bedankt!

Groeten,
Peter