28 sep 2016

Hét Visblad


Tekst en foto zijn afkomstig van de Facebookpagina van Hét Visblad.




Omdat we onze gewaardeerde abonnees in de komende voorjaarsnummers niet louter koude, winterse reportages willen voorschotelen, hebben we de afgelopen weken onder zomerse omstandigheden alvast wat vooruit gewerkt. Deze repo's lees je in het april- en meinummer, die respectievelijk al in februari en maart worden geproduceerd. Een van de reportages die we hiervoor alvast 'op de plank' hebben liggen, is die met penvisser Peter Linzell. Peter komt uit Volendam en heeft een voorliefde voor het 'oldskool' penvissen op de Noord-Hollandse polderkarpers. Geen schokkende formaten, dat niet. Wél hele leuke actie, zeker aan het juiste materiaal. Check bijvoorbeeld maar eens hoe de Jan Schreiner Fairplay hengel van Peter hier wordt kromgetrokken, nota bene door een zeer bescheiden schubkarpertje. Hier krijgt toch elke visser warme gevoelens bij?! ;-)

(foto: Frank van der Burg)


27 sep 2016

Zondag 25 september
















Groeten uit de polder,
Peter


18 sep 2016

Na werktijd




Zondag 18 september. Na het werk heb ik gisteravond de vlokhengel en een half witbrood gepakt. Zoals te verwachten ving ik eerst alleen klein spul, model aasvis. Dan maar iets dieper vissen, dat leverde een hele mooie brasem op. Tegen donker kwamen de ruisvoorns van het formaat waarop ik hoopte. In het schijnsel van een lantaarnpaal was het pauwepennetje goed te volgen. Het bleef niet stilstaan! 'Helaas' werd m'n hotspot daarna door vriend karper ontdekt en werd het echt spannend. Na vier karpertjes vond ik het mooi geweest en de splitcane vlokhengel volgens mij ook...






Met een nylon lijntje met een breeksterkte van 1,1 kg



Vanavond de splitcane vlokhengel met een licht vochtige doek afgenomen (en uiteraard laten drogen) en daarna zoals het hoort opgehangen.





2.  Luxor 200 werpvermogen 4 gram, voor voorn en brasemvisserij. 






De uitrusting voor de jagende purist ! 

Voor de liefhebbers van klassiek materiaal. Het is een Pezon et Michel LuXor 200 (CS 52 -200). Super leuk dat 'mijn' vlokhengel al in de tweede druk (1952) van Flitsend Nylon staat beschreven en afgebeeld.

Groeten,
Peter

14 sep 2016

Een doordeweekse nacht...


Een simpel pauwepennetje is ook in het pikkedonker goed zichtbaar! 


Woensdag 14 september. Gisteravond heb ik rond kwart voor negen de waterkant opgezocht. Rond half vier vanmorgen was ik weer thuis. Na een bloedhete dag hoopte ik dat het richting de nacht flink zou afkoelen. Het bleef echter broeierig en dat was goed merkbaar. De karpers zetten hun siësta gewoon voort, en op wat gepriegel van klein spul na bleef het lang stil rond m'n pauwepennetje. Na eerst twee uit de kluiten gewassen brasems te hebben onthaakt, mocht ik toch nog een mooie schubkarper op de onthaakmat verwelkomen. Daarna ging onderwater het tropenrooster in, en viel het echt helemaal stil. Vanmorgen ging om zes uur m'n wekker, pfffg... Nou ja, wel heerlijk gezeten en koffie doet wonderen!

Groeten,
Peter

12 sep 2016

Rust


Zaterdag 10 september

Om meteen maar met de deur in huis te vallen,  ik heb geen hekel aan honden, en kinderen, ook niet aan kinderen waar ik zelf niet de vader van ben. En de mens in het algemeen vind ik prachtige wezens. Vandaar dat ik mijn werk ook zo leuk vind, iedere werkdag dag ontmoet en spreek ik mensen. Uit alle hoeken van de samenleving,  en allemaal met verschillende wensen. Klein of groot budget maakt mij niet uit, de klant is koning.

Eenmaal aan de waterkant transformeer ik in een heel ander persoon. In iemand die op zoek is naar een paar uurtjes rust. En het liefst wordt ik dan ook echt met rust gelaten.

Waar men vroeger met een grote boog om een visser heen liep - vooral als het een karpervisser was - is dat nu wel even anders. Tip! Ben je op zoek naar een sociaal leven ga dan vissen. Levensverhalen van totaal onbekenden worden zonder dat je erom vraagt tot in het kleinste detail gedeeld. En zelfs al zeg je niets terug en vermijd je ieder oogcontact, dan wordt je alsnog bedankt voor het fijne gesprek. Ehhh luisterend oor... Afgelopen donderdag kreeg ik tot drie keer aan toe onverwacht bezoek van een loslopende hond. Nee, niet dezelfde hond.  De eigenaar was in alle drie de gevallen niet in de buurt.  En eenmaal wel, werd er bij twee van de drie honden hardnekkig geroepen (laat ik het netjes houden!) naar de trouwe viervoeter. De derde hond heet Lara en is volgens mij stokdoof. Na het bezoek van Lara had ik zelf ook een tijdelijke gehoor beschadiging. Zo wat kan dat beest blaffen zeg. Ze zat daarbij ook nog pontificaal geparkeerd op mijn landingsnet. Het baasje van Lara was de overtreffende trap, wat een brulboei... Ondanks het prachtige weer is deze avond in het water gevallen.




En dus ga ik zaterdagavond een nieuwe poging wagen. Na werktijd!  En om m'n vertrouwen in de mensheid niet te verliezen op bijna dezelfde locatie. Maar nu wel iets verder uit de loop van de honden bezitters. Het werkt, maar de eerste ander half uur ben ik de oppas van drie kinderen. De twee kleinste kunnen vast en zeker nog niet goed zwemmen, de opblaasbare zwembandjes om hun armen bevestiging dat. Ongelofelijk maar waar, ze gaan vissen!  Zonder begeleiding en er staat hier zeker anderhalve meter water onder de kant. Hoe goed ik m'n best ook doe om onzichtbaar te zijn, ze komen steeds dichterbij.  Nogmaals ik vind kinderen fantastisch, en vis af en toe ook met m'n kleine neefje. En kan net zoals toen onze kinderen nog klein waren enorm genieten van zijn enorme enthousiasme. Deze drie rakkers zijn behalve enthousiast ook nog vrij opgevoed. Beter gezegd, niet opgevoed. Als op een gegeven moment de lijn niet meer vast zit aan de top van de hengel van de oudste pakt de middelste van de drie spontaan mijn landingsnet.  Even de lijn op vissen! De tweede keer in twee dagen dat mijn landingsnet het dreigt te moeten ontgelden.

Dan moet ik het maar doen. Hoeveel baarsjes en snoekjes ik de laatste jaren onthaakt heb voor onbegeleid vissende jeugd willen jullie niet eens weten. En voor een snoertje uit de knoop halen draai ik ook m'n hand niet om. Maar nu ben ik vanavond opeens ongevraagd een soort van oppas en visvader tegelijk. Nee! 'ga je vader maar halen'. Met een gezicht als een zuurpruim staat vader (de biologische) niet veel later te harken naar het verloren vistuig. Om daarna meteen het vis avontuur te beëindigen. Daarbij mij achterlatend met toch een beetje een rotgevoel. Arme kinderen, volgende keer toch maar de helpende hand uit steken. Dat daarbij de kans groot is dat ik dan tot diep in het donker opgescheept zit met het kroost van een ander moet ik dan maar voor lief nemen. Zo komt die andere vader in iedergeval wel toe aan zijn broodnodige rust. Opvoeden van kinderen of africhten van een hond is tijdrovend en dus wordt het steeds vaker achterwege gelaten. Of aan anderen overgelaten, die daarbij ook de verantwoordelijkheid krijgen - voor mocht het op wat voor manier dan ook fout gaan.

Als het donker wordt keert de rust langzaam terug. Zowel langs de waterkant als in het koppie van de visserman.


Eindelijk rust...

74 cm


Op naar de volgende voerplek

76 cm schubkarper,  een dikke vis met een enorme staart!


Een tevreden visserman 


Pennen in het donker zonder breekstaafje op de antenne van het pennetje.  Dat is een uiterst geconcentreerde bezigheid waarbij de wereld opeens heel klein wordt. Dat er mooie karpers rond zwemmen wist ik, en in het donker azen ze hier gewoon tussen de lelies voor je voeten.  De 290 cm lange vierentwintiggrammer en een werpmolen voorzien van 0,25 mm nylon zijn hier volledig op hun plek. Een pennetje met een knalgele antenne doet dienst als beetverklikker. Verder geen poespas, (al is een breekstaafje echt geen overbodige luxe) vooral in het donker geldt 'KEEP IT SIMPLE'! De uiterst schuwe karpers hier laten zich niet zomaar foppen. Als aas gebruik ik een grote platgeknepen pluim witbrood. Voordeel van in het donker vissen is dat de witvis dan vrijwel niet actief is. Het is bijna twee uur en ondertussen dus zondag als ik besluit genoeg rust gehad te hebben. Tussendoor zijn twee prachtige schubkarpers kortstondig het haasje geweest. Vissen? -  er komt meer bij kijken dan je denkt!

Groeten,
Peter

7 sep 2016

Met de vlokhengel




Dinsdag 6 september. Struinen met de vlokhengel, ik doe het veel te weinig. Even iets anders op visgebied, en na diverse korte sessies met de penhengel heb ik vandaag eindelijk weer eens een flink aantal uren aan een stuk gevist. Met de vlokhengel!













Zo simpel, maar ook zo genieten met slechts een witbrood en een doosje maden in de vistas. Tussen de prachtige gouden ruisvoorns door werden ook nog drie karpertjes gevangen. Niet m'n bedoeling uiteraard! Het klapstuk was een snoek die een van de ruisvoorns te grazen nam en die niet meer kon of wilde los laten. Bizar! Een visdag vol mooie sport en vooral spektakel op ultra licht splitcane en 0,12 mm nylon.

Groeten,
Peter