12 sep 2016

Rust


Zaterdag 10 september

Om meteen maar met de deur in huis te vallen,  ik heb geen hekel aan honden, en kinderen, ook niet aan kinderen waar ik zelf niet de vader van ben. En de mens in het algemeen vind ik prachtige wezens. Vandaar dat ik mijn werk ook zo leuk vind, iedere werkdag dag ontmoet en spreek ik mensen. Uit alle hoeken van de samenleving,  en allemaal met verschillende wensen. Klein of groot budget maakt mij niet uit, de klant is koning.

Eenmaal aan de waterkant transformeer ik in een heel ander persoon. In iemand die op zoek is naar een paar uurtjes rust. En het liefst wordt ik dan ook echt met rust gelaten.

Waar men vroeger met een grote boog om een visser heen liep - vooral als het een karpervisser was - is dat nu wel even anders. Tip! Ben je op zoek naar een sociaal leven ga dan vissen. Levensverhalen van totaal onbekenden worden zonder dat je erom vraagt tot in het kleinste detail gedeeld. En zelfs al zeg je niets terug en vermijd je ieder oogcontact, dan wordt je alsnog bedankt voor het fijne gesprek. Ehhh luisterend oor... Afgelopen donderdag kreeg ik tot drie keer aan toe onverwacht bezoek van een loslopende hond. Nee, niet dezelfde hond.  De eigenaar was in alle drie de gevallen niet in de buurt.  En eenmaal wel, werd er bij twee van de drie honden hardnekkig geroepen (laat ik het netjes houden!) naar de trouwe viervoeter. De derde hond heet Lara en is volgens mij stokdoof. Na het bezoek van Lara had ik zelf ook een tijdelijke gehoor beschadiging. Zo wat kan dat beest blaffen zeg. Ze zat daarbij ook nog pontificaal geparkeerd op mijn landingsnet. Het baasje van Lara was de overtreffende trap, wat een brulboei... Ondanks het prachtige weer is deze avond in het water gevallen.




En dus ga ik zaterdagavond een nieuwe poging wagen. Na werktijd!  En om m'n vertrouwen in de mensheid niet te verliezen op bijna dezelfde locatie. Maar nu wel iets verder uit de loop van de honden bezitters. Het werkt, maar de eerste ander half uur ben ik de oppas van drie kinderen. De twee kleinste kunnen vast en zeker nog niet goed zwemmen, de opblaasbare zwembandjes om hun armen bevestiging dat. Ongelofelijk maar waar, ze gaan vissen!  Zonder begeleiding en er staat hier zeker anderhalve meter water onder de kant. Hoe goed ik m'n best ook doe om onzichtbaar te zijn, ze komen steeds dichterbij.  Nogmaals ik vind kinderen fantastisch, en vis af en toe ook met m'n kleine neefje. En kan net zoals toen onze kinderen nog klein waren enorm genieten van zijn enorme enthousiasme. Deze drie rakkers zijn behalve enthousiast ook nog vrij opgevoed. Beter gezegd, niet opgevoed. Als op een gegeven moment de lijn niet meer vast zit aan de top van de hengel van de oudste pakt de middelste van de drie spontaan mijn landingsnet.  Even de lijn op vissen! De tweede keer in twee dagen dat mijn landingsnet het dreigt te moeten ontgelden.

Dan moet ik het maar doen. Hoeveel baarsjes en snoekjes ik de laatste jaren onthaakt heb voor onbegeleid vissende jeugd willen jullie niet eens weten. En voor een snoertje uit de knoop halen draai ik ook m'n hand niet om. Maar nu ben ik vanavond opeens ongevraagd een soort van oppas en visvader tegelijk. Nee! 'ga je vader maar halen'. Met een gezicht als een zuurpruim staat vader (de biologische) niet veel later te harken naar het verloren vistuig. Om daarna meteen het vis avontuur te beëindigen. Daarbij mij achterlatend met toch een beetje een rotgevoel. Arme kinderen, volgende keer toch maar de helpende hand uit steken. Dat daarbij de kans groot is dat ik dan tot diep in het donker opgescheept zit met het kroost van een ander moet ik dan maar voor lief nemen. Zo komt die andere vader in iedergeval wel toe aan zijn broodnodige rust. Opvoeden van kinderen of africhten van een hond is tijdrovend en dus wordt het steeds vaker achterwege gelaten. Of aan anderen overgelaten, die daarbij ook de verantwoordelijkheid krijgen - voor mocht het op wat voor manier dan ook fout gaan.

Als het donker wordt keert de rust langzaam terug. Zowel langs de waterkant als in het koppie van de visserman.


Eindelijk rust...

74 cm


Op naar de volgende voerplek

76 cm schubkarper,  een dikke vis met een enorme staart!


Een tevreden visserman 


Pennen in het donker zonder breekstaafje op de antenne van het pennetje.  Dat is een uiterst geconcentreerde bezigheid waarbij de wereld opeens heel klein wordt. Dat er mooie karpers rond zwemmen wist ik, en in het donker azen ze hier gewoon tussen de lelies voor je voeten.  De 290 cm lange vierentwintiggrammer en een werpmolen voorzien van 0,25 mm nylon zijn hier volledig op hun plek. Een pennetje met een knalgele antenne doet dienst als beetverklikker. Verder geen poespas, (al is een breekstaafje echt geen overbodige luxe) vooral in het donker geldt 'KEEP IT SIMPLE'! De uiterst schuwe karpers hier laten zich niet zomaar foppen. Als aas gebruik ik een grote platgeknepen pluim witbrood. Voordeel van in het donker vissen is dat de witvis dan vrijwel niet actief is. Het is bijna twee uur en ondertussen dus zondag als ik besluit genoeg rust gehad te hebben. Tussendoor zijn twee prachtige schubkarpers kortstondig het haasje geweest. Vissen? -  er komt meer bij kijken dan je denkt!

Groeten,
Peter

6 opmerkingen:

John van Gameren zei

Ha Peter wat een verhaal,maar wel zeer herkenbaar. Maar ondanks alle honden en viskids perikelen toch weer prachtige vissen. En zo is het maar NET ;-)

Klassiek vissen met Ton Hopmann zei

Zeer herkenbaar verhaal Peter. In alle opzichten.
's Nachts heb je alle rust en kan je ook de schuwe karpers haken.
Erg mooie vissen, super!
Groet van Ton.

Job zei

Inderdaad erg herkenbaar. Gelukkig ook mooie vangsten. Daar wordt je weer rustig van ;-) Hartelijke groet, Job

FER zei

Mooi verhaal waar enige frustatie vanaf spat. Die karpers hebben vast en zeker flink wat afgespatterd, wat een mooie bakken. Gelukkig nog geen last gehad van katten ;-)

Anoniem zei

Hi Peter,

Herkenbaar verhaal, mooi beschreven. Die drukte hoort natuurlijk een beetje bij stadsvissen, maar waarom ziet iedereen de rustzoekende visser als praatpaal waar je ongevraagd tegenaan kunt blaten? Nou ja, des te leuker als je volgende keer weer in de polder zit...

Vis je die 25/00 lijn trouwens "rechtdoor" of gebruik je een gevlochten onderlijntje voor een soepele aasaanbieding?

Groet Bert

Peter Linzell zei

Thx mannen! ☺

Afgelopen nacht heb ik weer gezeten - heerlijk - maar toen vanmorgen de wekker ging dacht ik daar heel even anders over! Pffffff...

Bert, ik vis bijna altijd recht door (liever geen gedoe met extra knopen of een warteltje) met 0,25 mm dus ook. Wel gebruik ik een soepele /zachte nylon, met flink wat rek.

Groeten,
Peter