10 nov 2016

De draad weer oppakken




Donderdag 10 november. Vanmiddag heb ik een uurtje gevist met onze oudste zoon. Het water was zo troebel dat het aan koffie met een scheutje melk erdoorheen geroerd deed denken. We hebben geen teken van snoek gezien of gekregen. Maar wat is het genieten om samen (weer) met je zoon te vissen. Alleen vissen is voorlopig nog niet verstandig, en daar heb ik me bij neergelegd. Morgen ga ik voor het eerst weer aan het werk,  ik heb er ontzettend veel zin in!

Groeten,
Peter

5 nov 2016

De kracht van eenvoud.









Zaterdag 5 november. Het uitstapje afgelopen woensdag in de polder heeft er goed ingehakt. Sindsdien ben ik bijna niet meer buiten geweest. Gisteren zelfs bijna de hele dag geslapen, en ondanks dat sliep ik ook afgelopen nacht als een roos.

Vanmiddag geluncht bij m'n lieve schoonmoeder en daarna de Luxor 1A Special onderhanden genomen. Ik hou van zijn/haar simpele vormgeving. En dezelfde eenvoud vind je ook terug aan de binnenkant. Bij deze Luxor zijn de tandwielen van brons en staal gemaakt. De dikke as is ook van staal gemaakt. Verder wat er niet in zit, kan ook niet kapot gaan!

Groeten,
Peter

3 nov 2016

Herstel


Donderdag 3 november. Allereerst iedereen bedankt voor de hartverwarmende reacties, hier op SddP, Facebook, via Gmail en door de 'ouderwetse' brievenbus.


En niet te vergeten de telefoon en zelfs thuis! Het gaat per dag vooruit met mij, en onder begeleiding een paar uurtjes buiten zijn is de volgende stap.

Gistermorgen pikte Peter Vantorre mij thuis op. Hoezo wat een luxe! En nog mooier onder begeleiding van een marinier twee en een half uur struinen door de polder (in de buurt van waar ik ben opgegroeid) voelt als een verjaardagscadeau inclusief een hele grote strik. Geen spannende dingen, gewoon achthonderd meter vooruit vissen en daarna weer terug. De 250 cm lange tiengrammer is voor het formaat snoeken in het deel van de polder waar wij gevist hebben aan de zware kant, maar de extra lengte tegenover de vijfgrammer is op dit moment een uitkomst voor mij. Verder bij de waterkant vandaan vissen is en voelt vooral een stuk veiliger.

Ongelooflijk hoe snel je conditie/gestel afneemt na zoiets heftigs. Dinsdagmiddag zat ik na een paar honderd meter wandelen en daarna de woonkamer stofzuigen er behoorlijk doorheen. Gisterochtend was ik na ruim twee uurtjes simpel pielen met een streamertje gesloopt. Maar toch, het begin is er en ook het vertrouwen keert terug.



Dat m'n naamgenoot naast een baarsje ook nog met twee snoekjes heeft kunnen stoeien aan zijn Fair Play vijfgrammertje is hem dubbel en dwars gegund.

Peter bedankt voor het uitlaten!

Groeten,
Peter