17 dec 2006

Nog steeds een geducht wapen voor de polder

Zondag 17 december. Na het stukje over Jan Schreiner, Flitsend Nylon en de glasvezel tiengrammer heb ik een aantal leuke emails ontvangen. Zelfs een email helemaal uit Zweden! De Fair Play tiengrammer bleef in mijn gedachten, het leek me leuk om weer eens met zo'n stukje nostalgie in mijn hand door de polder te struinen. Het liefst met zo'n gele uit de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw, afgebouwd met dunne hard chromen ogen en een prachtig goudkleurig duraluminium busje.

Een dergelijke spinhengel kom je nog maar zelden tegen, want wie doet zo een prachtig bezit weg? Vismaat Frits heeft er een, of liever gezegd, had er een. Na wat over en weer gemaild te hebben met Frits, ben ik een in nieuwstaat verkerende ABU Cardinal 33 uit 1976 "armer", maar ook een de trotse bezitter van een stukje Hollands nostalgie. Met deze hengel ga ik zo af en toe vissen, gewoon omdat dat me leuk lijkt.

Na gisteren gewerkt te hebben, is het vandaag dan eindelijk zover. Vannacht kon ik de slaap maar slecht vatten, en vanmorgen om vijf uur was ik klaar wakker. Na een uur beneden te hebben lopen ijsberen, zocht ik rond zes uur verkleumd ons bed op. Niet veel later zit ik als nog op zolder en spit mijn kunstaas voorraad door. De laatste jaren spin ik voornamelijk met spinnertjes gekocht bij Peeters en Handy Fish. Ik kan m'n geluk niet op als blijkt dat ik nog drie FP Terrible's met een blad van 45 mm tegenkom, maar ook twee FP tandem spinners (ontworpen voor de tiengrammer) en twee FP diamond spinners.

Met de hulp van Francine (dank je schat! <- ze heeft er nogal een hekel aan) spoel ik Maxima 17 % nylon op de spoel van de Crack 100. De Maxima heeft een breeksterkte van 2 kg, gelijk aan de Stilon 20 % lijn die Schreiner verkoopt en adviseert voor de tiengrammer. Met een doosje gevuld met FP spinners, FP spinstangen (die hebben niet zo'n vervelend knik schanierpunt), FP vouwloodjes en kinkvaantjes in de zak van mijn jas, en de gele FP tiengrammer en de Crack 100 achterin rijd ik naar de polder. Vissen zoals beschreven in de boeken van "ome" Jan, dat is hoe ik vandaag ga vissen. Al snel wordt het eerste worpje gemaakt, en het verbaast me hoe snel deze glasvezel hengel is. Sterker nog, het is nog steeds een prima spinhengel, ondanks dat de tijd op het gebied van ontwikkelingen niet stil heeft gestaan. De eerste spinner die ik uitprobeer is, hoe kan het ook anders, de Terrible 45 mm. Deze spinner is nog steeds een killer voor de polder, jammer dat Schreiner ze niet meer verkoopt. Op de Terrible vang ik een klein baarsje, en normaal gesproken vis ik de hele dag meestal met 1 stuk kunstaas, maar nu besluit ik van spinner te wisselen. Gewoon even voelen hoe de FP reageert op de verschillende spinners. De tweede spinner die aan de spinstang wordt bevestigd is de tandem. Wat een heftig ding is dat zeg! Met twee kleine stompe Terrible blaadjes op een as, veroorzaakt deze spinner een hoop kabaal onder water. Deze spinner kun je ontzettend traag naar binnen vissen. De eerste snoek van vandaag vang ik op de tandem. Dit is ook de eerste snoek die ik sinds jaren aan een FP hengel vang. Ik heb ook al jaren niet meer met een tiengrammer gevist. Overigens heb ik afgelopen donderdag een tiengrammer van grafiet besteld (daar later meer over), want de tiengrammer is gewoon een geducht wapen voor de polder. Op de tiengrammer kun je veel verschillende soorten kunstaas vissen, een echte all-rounder. De dril van de eerste snoek is er een volgens het Schreiner boekje. Geweldig om de gele FP diep te laten buigen op een poldersnoek.


Na de tandem is de diamond spinner aan de beurt. Een spinner met een heel dun blad, en breder dan de Terrible. De rest van de middag vis ik met deze spinner. Wat een heerlijk stukje kunstaas is dit, daar moet ik eerdaags een voorraadje van aanleggen, bedenk ik me. Ondertussen is het als of ik al jaren met deze FP heb gevist, zo vertrouwd voelt deze hengel aan. Vissen in de polder met mooi en goed op elkaar afgestemd materiaal is genieten. Dat genieten wordt nog eens versterkt, als snoek nummer twee van vandaag zich aankondigt. Deze snoek maakt het helemaal bont: nadat hij de hengel tot in de kurken heeft krom gezwommen, komt de snoek in vol ornaat het water uit. De slip komt er niet aan te pas, de buiging van de hengel en de rek in de lijn zijn deze snoek de baas. Man, wat zou ik graag een dikke dame willen drillen aan deze hengel. Maar goed, ik geniet van elke snoek, klein of groot maakt me niet uit, zeker niet op het vandaag gebruikte materiaal.

Nog geen vijftig meter verderop is het weer raak, echter deze keer is het een kleiner snoekje. Net als ik de snoek in de nek vat, komen er twee jongens met hengels mijn richting op lopen. Ik vraag of een van hen een foto wil maken van mij met het snoekje. Na de foto wordt mijn in hun ogen heel lichte hengeltje bewonderd. Ik heb ze maar niet verteld over de drie en de vijfgrammer. Na een praatje nemen we afscheid, zij gaan het verderop proberen met dood aas.
Dit was tevens de laatste snoek voor deze middag. Mooie stukjes water en verbindingsslootjes worden met de spinner bestookt, maar de snoeken houden hun kaken stijf op elkaar. Bij een kruising vang ik nog een mooie polderbaars, maar daarna krijg ik geen stootje meer op de spinner.


Als het begint te schemeren besluit ik terug naar de auto te lopen. Wandelend langs de poldersloot werp ik zo nu en dan een blik op de tiengrammer. Bij de auto aangekomen, wordt de Crack opgeborgen in het molentasje, en gaat de prachtige gele FP terug in zijn foudraaltje. Een ding is zeker, ik zal deze klassieker nog regelmatig uit het foudraaltje toveren zowel om te bewonderen maar zeker ook om er zo nu en dan mee te vissen. Frits bedankt!

Groeten,
Peter

19 feb 2006

Weteringen en windmolens


Zondag 19 februari. De hele week spelen de Zuidhollandse weteringen door mijn hoofd. Wat een prachtig water heb je daar toch, en vooral die heldere poldervaart lonkt. Na 's morgens nog wat op het forum te hebben rond gekeken, stuur ik Ap een bericht: Ik wil het nog een keertje proberen in jouw prachtige Zuidhollandse territorium, waar de sloten deftig weteringen genoemd worden. En daar heeft Ap ook wel oren naar.

Mijn materiaal keuze is snel gemaakt. De korte lichte baitcaster, de kleine Quantum Zebco Iron reel en 4 Mann's pluggen vormen mijn uitrusting voor vandaag. Om 14.00 uur arriveer ik bij de hoog gelegen poldervaart en parkeer naast de auto van Ap. Ap heeft reeds een stuk poldervaart uit geworpen maar nog geen aanbeet gehad. Eerst maar even zijn mooie Fair Play 10 grams spinhengel bewonderen, zo'n echte nog van dat gele glas en voorzien van een goudkleurige busverbinding uit duraluminium. Mooi hoor, zo'n nostalgische spinhengel. Aan het eind van de dunne nylon lijn siert een kleine tandemspinner speciaal ontworpen voor de 10 grammer. Tijd om te gaan vissen, het water lonkt!
Wat een prachtig gezicht is het toch, als je de plug vanaf het moment dat hij onder water verdwijnt tot vlak bij het topoog helemaal kunt volgen. Bij mij in Waterland zijn de sloten lang niet zo doorzichtig als waar wij nu vissen. Natuurlijk ben ik blij dat ik in zo'n waterrijke omgeving woon met een goed visbestand, maar hier vissen heeft toch ook wel wat.
Langzaam werpen wij de poldervaart uit, maar het blijft stil. Als wij aan het eind van de poldervaart ook nog eens drie vissers ontwaren wordt het tijd om de weteringen op te zoeken. Daar aangekomen haakt Ap al vrij snel een snoekje. Het geel glazen spinhengeltje pareert alle vluchtpogingen van het snoekje, die ons ook nog verrast door even geheel boven de waterspiegel zijn gelaat te tonen. Daarna is het over met de pret, en ligt snoekmans op het gras. Foto en zwemmen maar weer.

Een paar meter verderop mist Ap een snoek. Echter, op de volgende worp is het raak, en ik zie het zó gebeuren. De snoek klapt voor mijn neus op de spinner van Ap, een geweldig gezicht. Daarna ben ik aan de beurt, en mag ook ik met een snoekje op de foto.

Wat kan snoekvissen toch spectaculair zijn

Drie snoekjes binnen een paar minuten hier in de wetering, dat belooft wat. En niet lang daarna mist een snoek mijn over het midden van de wetering geviste plug, maar drie slagen aan de reel verder haak ik de snoek als nog. Wat kan snoekvissen toch spectaculair zijn als ze los zijn! Als wij ook hier de drie vissers die wij aan de poldervaart tegen kwamen ontwaren, besluiten wij een ander stuk water op te zoeken. Een stuk water omringd door knotwilgen, en weinig ruimte om te werpen, maar op zijn eerste worp haakt Ap een forse snoek. Helaas weet deze snoek de haak te lossen, maar zorgt wel voor een adrenaline stoot!

Verder blijven op dit fraaie stuk water de aanbeten uit, zelfs bij de botenverhuur waar wij ons kunstaas langs de bootjes laten zwemmen. Maar op de plek waar Ap de grote snoek loste, krijg ik een tik op de plug; vlak voor de ingang van het gemaal van de molen die zo karakteristiek is voor deze polder. Echter, het is niet de snoek die Ap eerder loste, maar een kleiner exemplaar. Toch maar even terug naar de wetering waar de aanbeten elkaar zo goed opvolgden. De drie vissers die wij al twee keer tegen zijn gekomen, besluiten juist te stoppen als wij bij de wetering aankomen. Tijd voor een praatje. Met drie man hebben zij één snoekje en een vals gehaakte brasem gevangen. Dan hebben wij het nog niet zo slecht gedaan met z'n tweeën! Als de wetering niets meer oplevert, stel ik voor om tot donker de poldervaart op te zoeken waar wij vanmiddag zijn begonnen.
Op de één of andere manier heb ik iets met dat water, al is dit pas de tweede keer dat ik in deze polder vis. Helder en( voor polderbegrippen) diep water, dat forse en sterke snoeken moet kunnen voortbrengen. Maar ook schoon water, zodat je er met licht matereiaal kunt vissen! En kortstondig staat Ap zijn lichte hengel ook hier krom, maar de snoek lost de haak. Een kwartier later, terwijl ik richting de auto's aan het vissen ben, duikt er toch nog een snoek op de plug. De grootste van vandaag, en tevens de laatste, want ondertussen is het bijna donker geworden.

De laatste van de dag, gefotografeerd in het bijna-donker.

Groeten,
Peter

8 feb 2006

Een dikke dame onder schooltijd



Woensdag 8 februari. Twee zondagen op rij niet gevist, ik moet vandaag echt even naar de waterkant. Nadat ik de jongens naar school heb gebracht, en de kleine meid bij opa en oma, heb ik ANDERHALF uur voor mijzelf. Om 9.20 uur zit ik op de fiets met in mijn hand een lichte baitcaster, en een schoudertas op mijn zij.

Even lekker vissen met de plug, naast het door mij zo geliefde UL spinnen een manier van vissen waarin ik helemaal kan opgaan. Overigens gebruik ik graag reels met de slinger aan de rechterkant. Inwerpen met rechts, dan de hengel overpakken met de linkerhand, en met de rechterhand bedien ik dan de slinger. Vandaag gebruik ik een Zebco Iron reel, die mijn vrouw alweer acht jaar geleden voor mij heeft meegenomen uit de USA toen zij daar voor haar werk was. Naast de Zebco, heb ik een ABU Ambassadeur 5000, 5001C en een 6500C.

De afgelopen weken heb ik via de mail mooie verhalen en foto's gekregen van Robert-Paul, die met zijn maten goed snoek vangen in stadswater. Dat is waar ik het vandaag ook ga proberen, hier in de grachtjes en haventjes. Een goede keus, want bij denk ik mijn zesde worp voel ik een droge tik op de baitcaster, gevolgd door een fikse kolk en in paniek wegvluchtende witvisjes. Wauw, meteen een zware vis, dat kan niet missen. Na een paar flinke uithalen wordt zij rustiger en besluit ik het fototoestel erbij te pakken.
Ik pak het toestel uit mijn schoudertas, en besluit wat aktiefoto's te maken. Dan loopt er een vriendelijke dame voorbij, en zij biedt aan een paar foto's te nemen. 'Wil je er één maken van mij met de kromme hengel?'vraag ik. Nou ja, waarschijnlijk heeft zij mij niet begrepen, maar zij schiet een mooie plaat van de snoek in het water. Daarna neemt zij een foto van mij, net nadat ik de snoek in zijn nek heb gevat en uit het water heb getild.



Een moddervette snoek, met een enorme kop. Dan neemt zij nog een foto van mij, en ik neem zelf nog wat foto's van de snoek op het gras.





Na meting blijkt de snoek 78 cm lang te zijn, en voorzichtig zet ik haar weer terug.

De gracht werp ik verder helemaal uit en de plug doet zijn werk langs elk afgemeerd bootje, maar er gebeurt niets meer. Bij de volgende gracht vang ik nog een klein snoekje, die inderdaad zijn standplaats had onder een bootje. En dan is het alweer 11.00 uur, tijd om terug te fietsen, me om te kleden en de kinderen uit school te halen.

Groeten,
Peter