Weteringen en windmolens

Zondag 19 februari. De hele week spelen de Zuidhollandse weteringen door mijn hoofd. Wat een prachtig water heb je daar toch, en vooral die heldere poldervaart lonkt. Na 's morgens nog wat op het forum te hebben rond gekeken, stuur ik Ap een bericht: Ik wil het nog een keertje proberen in jouw prachtige Zuidhollandse territorium, waar de sloten deftig weteringen genoemd worden. En daar heeft Ap ook wel oren naar.

Mijn materiaal keuze is snel gemaakt. De korte lichte baitcaster, de kleine Quantum Zebco Iron reel en 4 Mann's pluggen vormen mijn uitrusting voor vandaag. Om 14.00 uur arriveer ik bij de hoog gelegen poldervaart en parkeer naast de auto van Ap. Ap heeft reeds een stuk poldervaart uit geworpen maar nog geen aanbeet gehad. Eerst maar even zijn mooie Fair Play 10 grams spinhengel bewonderen, zo'n echte nog van dat gele glas en voorzien van een goudkleurige busverbinding uit duraluminium. Mooi hoor, zo'n nostalgische spinhengel. Aan het eind van de dunne nylon lijn siert een kleine tandemspinner speciaal ontworpen voor de 10 grammer. Tijd om te gaan vissen, het water lonkt!
Wat een prachtig gezicht is het toch, als je de plug vanaf het moment dat hij onder water verdwijnt tot vlak bij het topoog helemaal kunt volgen. Bij mij in Waterland zijn de sloten lang niet zo doorzichtig als waar wij nu vissen. Natuurlijk ben ik blij dat ik in zo'n waterrijke omgeving woon met een goed visbestand, maar hier vissen heeft toch ook wel wat.
Langzaam werpen wij de poldervaart uit, maar het blijft stil. Als wij aan het eind van de poldervaart ook nog eens drie vissers ontwaren wordt het tijd om de weteringen op te zoeken. Daar aangekomen haakt Ap al vrij snel een snoekje. Het geel glazen spinhengeltje pareert alle vluchtpogingen van het snoekje, die ons ook nog verrast door even geheel boven de waterspiegel zijn gelaat te tonen. Daarna is het over met de pret, en ligt snoekmans op het gras. Foto en zwemmen maar weer.

Een paar meter verderop mist Ap een snoek. Echter, op de volgende worp is het raak, en ik zie het zó gebeuren. De snoek klapt voor mijn neus op de spinner van Ap, een geweldig gezicht. Daarna ben ik aan de beurt, en mag ook ik met een snoekje op de foto.

Wat kan snoekvissen toch spectaculair zijn

Drie snoekjes binnen een paar minuten hier in de wetering, dat belooft wat. En niet lang daarna mist een snoek mijn over het midden van de wetering geviste plug, maar drie slagen aan de reel verder haak ik de snoek als nog. Wat kan snoekvissen toch spectaculair zijn als ze los zijn! Als wij ook hier de drie vissers die wij aan de poldervaart tegen kwamen ontwaren, besluiten wij een ander stuk water op te zoeken. Een stuk water omringd door knotwilgen, en weinig ruimte om te werpen, maar op zijn eerste worp haakt Ap een forse snoek. Helaas weet deze snoek de haak te lossen, maar zorgt wel voor een adrenaline stoot!

Verder blijven op dit fraaie stuk water de aanbeten uit, zelfs bij de botenverhuur waar wij ons kunstaas langs de bootjes laten zwemmen. Maar op de plek waar Ap de grote snoek loste, krijg ik een tik op de plug; vlak voor de ingang van het gemaal van de molen die zo karakteristiek is voor deze polder. Echter, het is niet de snoek die Ap eerder loste, maar een kleiner exemplaar. Toch maar even terug naar de wetering waar de aanbeten elkaar zo goed opvolgden. De drie vissers die wij al twee keer tegen zijn gekomen, besluiten juist te stoppen als wij bij de wetering aankomen. Tijd voor een praatje. Met drie man hebben zij één snoekje en een vals gehaakte brasem gevangen. Dan hebben wij het nog niet zo slecht gedaan met z'n tweeën! Als de wetering niets meer oplevert, stel ik voor om tot donker de poldervaart op te zoeken waar wij vanmiddag zijn begonnen.
Op de één of andere manier heb ik iets met dat water, al is dit pas de tweede keer dat ik in deze polder vis. Helder en( voor polderbegrippen) diep water, dat forse en sterke snoeken moet kunnen voortbrengen. Maar ook schoon water, zodat je er met licht matereiaal kunt vissen! En kortstondig staat Ap zijn lichte hengel ook hier krom, maar de snoek lost de haak. Een kwartier later, terwijl ik richting de auto's aan het vissen ben, duikt er toch nog een snoek op de plug. De grootste van vandaag, en tevens de laatste, want ondertussen is het bijna donker geworden.

De laatste van de dag, gefotografeerd in het bijna-donker.

Groeten,
Peter