Vanmiddag heb ik nog een paar uurtjes gepolderd. Een groot contrast met gisteren, toen hebben Francine, onze dochter Marleen en ik gekook voor 50 daklozen in een opvangcentrum. Iets dat we zeker nog een keer gaan doen, ook als het geen kerst is.
Erg leuk, in de polder werd ik herkend van m'n blog, en heb daarna best een tijd staan praten met tot vanmiddag voor mij twee onbekenden. Fijn om te horen dat m'n stukjes gewaardeerd worden. Er werd door ons alle drie op snoek gevist, maar het gesprek ging toch vooral over karper. Met de penhengel, gelukkig zijn er nog steeds penvissers onder ons. Mannen die niet af en toe het tentje verruilen voor een uurtje pennen, maar die zodra de omstandigheden het toelaten actief achter de karpers aan gaan.
Met een mooie snoek was ik dik tevreden, en belangrijker het hoofd is leeg gewaaid en de batterij weer opgeladen.
Groeten,
Peter
2 opmerkingen:
Altijd leuk om gelijkgestemde te spreken en te vangen.
Absoluut Fer!
Een reactie posten