Groeten uit de Polder

Woensdag 5 februari. Deze visdag zal ik me herinneren als een wel heel speciale. Om 9.30 stond ik al langs het water en pas tegen 14.00 uur ving ik m'n eerste snoek. Niet erg, want dit voor mij nieuwe water (bedankt voor de tip Danny!) ruikt gewoon naar snoek. Het is kraakhelder, breed en voor de polder ook nog eens diep. Ruim anderhalve meter water staat er gemiddeld!

Na een korte tussenstop (de inwendige mens moest even bijgetankt worden) besluit ik ruim na 15.00 uur om nog even de polder op te zoeken. Niets vangen doe ik het liefst in de echte polder. ;-)  Smalle ondiepe slootjes, en tussen de ruziënde hazen en overwinterende smienten is het goed uit te houden. Lekker struinen, en tussen de knotwilgen door m'n worpjes maken. De weersvoorspelling bleek niet te kloppen voor vandaag, en dus was het flink zweten geblazen in mijn waadpak. Nou ja, beter zo dan andersom.

Ik had het natuurlijk kunnen weten, maar toch.... De snoeken zijn de ondiepe slootjes ingetrokken om zich op te maken voor de komende paai! In minder dan twee uur worden er vijf snoeken geland. De eerste is een kleintje, maar daarna is het feest.

Met daarbij een snoek van 83 cm ben ik (zeker gezien het eerste deel van deze dag) dik tevreden en besluit om rond 17.30 te stoppen. Vooruit, nog een worpje, en dan nog een, je kent het wel. 'Bang!' zoals in een stripblad in een tekstballon geschreven, maar dan voor mijn gevoel in het echt. De laatste snoek knalde voor mijn voeten met veel geweld op de witte bunnyspinner. Ik stond op dat moment al in de nagenieten-modus en werd keihard wakker geschud. Met nog trillende benen maak ik foto's en een filmpje. 80 cm geeft het meetlint aan, bizar gewoon. Ik stop er nu echt mee, en loop de nu in rap tempo donker wordende polder uit richting de auto.

Genieten,
Peter