Zondag 31 maart. Wat is vissen? Ik had er een leuke mailwisseling over de afgelopen week. Duidelijk is dat we onze hobby op heel veel verschillende manieren kunnen beleven, en dat is mooi. Zeker als dat aan de waterkant gebeurt, want dat laatste wordt door steeds meer vissers vergeten. Er wordt alleen nog gevist achter het beeldscherm... Internet zie ik als een verrijking, er is een hoop informatie beschikbaar met slechts een druk op de knop. En dankzij internet vissen Raimond, Rob en ik nu met elkaar. Ook mijn JDM Shimano werpmolens dank ik aan het bestaan van internet.
En zo kom ik via een omweg bij 'Struinen door de Polder' terecht. Dit verslag had het laatste moeten zijn op dit blog. Niet omdat ik stop met vissen, de vaste lezers weten wel beter, maar sommige randverschijnselen komen mijn neus uit. Vooral dat ik tegen wil en dank
moderator van SddP ben geworden, omdat een aantal lieden hun frustraties onder de verslagen plaatsen. Helaas geen opbouwende kritiek, maar regel rechte sh*t, en omdat dat op mijn blog niet meer kon werd er uitgeweken naar het blog van mijn vrouw. Reden voor mij om op Facebook verder te gaan, en alleen vrienden de mogelijkheid te geven tot meelezen en reageren op de verslagen.
Maar, de vele positieve reacties in mijn mailbox over SddP hielden me toch bezig. En opgeven staat niet in mijn woordenboek!
Nog geen acht weken geleden was mijn conditie bagger. Na 8 kilometer interval training samen met Francine was ik gesloopt. Dat het me lukte was puur op karakter, de dagen daarna heb ik dat met overal spierpijn moeten bekopen. Na die acht kilometer heb ik me meteen ingeschreven voor de
dijkloop (halve marathon) van Volendam die op zondag 12 mei gehouden wordt. Samen met vismaat John van Gameren en Francine ga ik deze lopen. Nu, twee maanden verder, is 16 km al geen probleem meer, en acht kilometer interval training is een fluitje van een cent geworden.
Net zoals bij het vissen; gaan met die banaan! Weer of geen weer, je gaat lopen, je moet lopen om je doel te bereiken. Lopen doe je niet op internet; hooguit om advies in te winnen of zoals ik gedaan heb, je in te schrijven voor een halve marathon. Lopen is je voorbereiden op de loop van morgen en niet die van gisteren, lopen is ook je grenzen verleggen, en die blijven verleggen. Wat dat betreft maakt lopen voor mij geen verschil met vissen. Je gaat gewoon zo vaak als mogelijk, daardoor krijg je steeds meer ervaring, en wordt je vanzelf steeds beter in wat je doet. Deze winter was daarvan een goed voorbeeld, en nu de temperatuur langzaam oploopt kijk ik met een tevreden gevoel terug naar het afzien in kou en soms ook ijs, sneeuw en wind. Heerlijk!
Struinen door de Polder gaat door, maar wel in gewijzigde vorm, de verslagen komen na dit verslag voortaan live vanaf de waterkant. Hoe dat in de praktijk gaat, ik ben benieuwd! Een nieuwe uitdaging, net zoals het kikkerhengel project waarin de afgelopen maanden al behoorlijk wat tijd is gestoken.
De laatste visdag van het roofvisseizoen was het heerlijk weer, en omdat de eerste snoek zich al binnen vijf minuten meldde leek het een afsluiter met een gouden rand te gaan worden. Ruim acht uur later bleek dat valse hoop te zijn geweest, Raimond en ik hebben geen snoek meer gezien vandaag. En juist dat maakt vissen voor mij zo uitdagend!
Groeten,
Peter
