28 okt 2016

Aan een dun draadje


Maandag 24 oktober.

Hallo allemaal,

Dat alles wat gewoon lijkt, letterlijk kan veranderen in de tijd van een keer knipperen met je ogen heb ik deze week zelf aan de lijve ondervonden.

In het kort samengevat is dit wat er gebeurd is:

Maandag middag twee uur na mijn loopje ging alles perfect. Tot ik op het toilet zat en duizelig werd. Gelukkig haalde ik daarna de woonkamer, en toen ging bij mij het licht uit. Alles ging draaien,  kon me niet meer bewegen zonder over te gaan geven. Een oog openen ging zelfs niet zonder over m'n nek te gaan. Klinkt goor en dat is het ook,  ik lag op m'n buik in m'n eigen.....  Francine is na een telefoontje van Robin direct naar huis gekomen. En zag gelukkig net zoals Robin de ernst in van de situatie. Francine heeft direct een ambulance laten komen.


Drie ampullen via een infuus waren nodig om de misselijkheid iets dragelijker te maken. Het ging allemaal langs me heen. Francine heeft het me later verteld. Wat ik wel onthouden heb en waar ik ontzettend van schrok was m'n temperatuur 33,9 celcius. Ik dacht nu gaat het niet goed. Opstaan, gewoon zitten zelfs ging ook niet. Ik kon het gewoon niet ook niet na drie ampullen.


Ik ben de brancard op getild en met volle snelheid naar het ziekenhuis gebracht.


Daar ben ik een paar uur kwijt geraakt. In de tussentijd hebben ze mijn temperatuur met een deken met ingebouwde blower omhoog gekregen. Na twee uurtjes moest ik een scan van m'n hoofd maken. De bocht om met het bed was overgeven,  in de lift hield ik het niet meer. Overrollen op een bed voor de scan was een drama. Voor de scan kreeg ik opnieuw een ampul tegen de misselijkheid. Anders was het echt niet gelukt.

Daarna kon ik nog steeds niet m'n ogen openen zonder ontzettend misselijk te worden en de rest wat daarbij hoorde. De nacht van maandag op dinsdag heb ik in een soort van foetus houding doorgebracht. Tijdens de controle,'gaat alles goed meneer Linzell ' draaide ik me om. Het gevolg is te raden.  Een nieuwe ampul in m'n infuus. Het zoutgehalte in m'n bloed bleek bij de eerste afname niet ok. Gelukkig dinsdagmorgen wel. Ik ging opknappen heen en kon zelfstandig staan en lopen, maar zonder omvallen over een rechte lijn lopen niet. Het blijkt een ontsteking aan m'n evenwichtsorgaan te zijn!

Ik mocht naar huis en moet over vier weken terug komen. In het ergste geval is dit iets van blijvende aard en kan dus onaangekondigd terug komen. De eerste keer was afgelopen woensdag. Gelukkig ben ik er nu voorbereid op, en ook Francine was in de buurt. Het gaat nu een stuk beter met mij/ons en Francine is vanmorgen weer aan het werk gegaan.

Peter


20 opmerkingen:

Anoniem zei

hoe betrekkelijk alles eigenlijk is......
sterkte,
patrick

Hans.Koeslag zei

Hallo Peter,

Op andere media had ik je bericht ook al gelezen, het blijft een bizarre en misschien wel angstaanjagende gebeurtenis ik hoop voor jou en je gezin dat dit van voorbijgaande aard is. Hoop weer van je avonturen te genieten als de tijd is gekomen.

Groeten en beterschap gewenst.

FER zei

Had je geen oorpijn van tevoren? Al met al gelukkig, tenminste dat denk ik, geen grotere organen die problemen hebben. Sterkte met herstel, dat je maar weer snel langs de waterkant mag staan en door de straten van stuiven!

Anoniem zei

Dat is goed schrikken.
Beterschap gewenst.
Groeten Ron

Abu 33 zei

WTF Peter,

Ik ging er een beetje van uit je mogelijk morgen op de beurs in Vught misschien te treffen, hoor nu pas van alles. Dit zijn beangstigende momenten die je altijd hoopt te vermijden in het leven. Ik wens je van harte beterschap en hoop voor jullie dat dit 1 keer en niet weer is. Laat je goed begeleiden zodat je straks weer met een gerust hart kunt SddP.

gr, uit het Zuiden
Wil

Anoniem zei

Hi Peter,

Heftig verhaal. Veel sterkte en beterschap!

Groet,
Bert

Ben zei

Hoi Peter,
Lees net je berichtje. Inderdaad is dat schrikken.
Bij deze sterkte en beterschap.
Ben Kooi

Anoniem zei

Schrikken joh! Je bent niet de eerste van wie ik dit hoor, bizar dat je evenwichtsorgaan dusdanig in de war is dat alles zorgt voor overgeven.
Succes met herstel en duimen dat het niet van blijvende aard is.

Sterkte man!

gr Andries

dw zei

Hallo Peter,

Van harte beterschap toegewenst. Hou je taai.

Mvg

Dirk

Anoniem zei

Peter,
Beterschap! En hopelijk blijvend!
Wim

Unknown zei

Hoi Peter,

Ik wens je heel veel sterkte toe in de komende periode en hoop dat je definitief herstelt..!!
Hou je haaks

Groet, Tom

Anoniem zei

We hebben sinds 4 weken weer een nieuwe PC en dan lees je dit, dat is echt schrikken Peter! Dan kom je er weer op een confronterende manier achter wat echt het belangrijkste in het leven is : gezondheid van jezelf en je gezin. Ik hoop van ganser hart dat dit van tijdelijke aard is. We leven met jullie mee Peter en wensen je een spoedig herstel toe.

Groet, van lolle en familie.

Robert Remijnse zei

Peter, wat een schrik om dit te lezen. Heel veel sterkte en beterschap vanuit Zeeland.

Groet, Robert Remijnse

spinner zei

Laten we van het beste uitgaan Peet, heel veel rust en sterkte toegewenst.

groet andre

Job zei

Peter, wat een schrik voor jou en je gezin. Ik hoop dat je snel weer opknapt en dat het bij deze ene keer blijft. Hartelijke groet, Job

Anoniem zei

Heftig Peter, snel weer opknappen. Beterschap !
Groeten, Raymond.

Anoniem zei

Ha die Peter, we kunnen elkaar de hand schudden kerel. Mij is exact hetzelfde overkomen eind februari van dit jaar. Dat avontuur heb je toen vast wel gelezen op KHDL.
Inderdaad heel heftig en enorm schrikken.

Bij mij is alles snel goed gekomen, en na een week stond ik al weer aan de waterkant en was ik weer aan het werk.

Hou je taai en heel veel sterkte man!

Groet,
Ba(ar)s

Frans zei

Jeetje Peter,

Brrr, dat is schrikken. Voor jou en voor je gezin man!
Ik wens je een voorspoedig herstel toe.

Vriendelijke groet,
Frans.

Ignace zei

Peter,
zie dat je snel weer beter bent ! Het beste toegewenst vanuit Belgiƫ.
Sportvissersgroeten,
Ignace

Peter Linzell zei

Allereerst iedereen bedankt voor de hartverwarmende reacties, hier op SddP, Facebook, via Gmail en door de 'ouderwetse' brievenbus. En niet te vergeten de telefoon en zelfs thuis! Het gaat per dag vooruit met mij, en onder begeleiding een paar uurtjes buiten zijn is de volgende stap.

Vanmorgen pikte Peter Vantorre mij thuis op. Hoezo wat een luxe! En nog mooier onder begeleiding van een marinier twee en een half uur struinen door de polder voelt als een verjaardagscadeau inclusief een hele grote strik.

Geen spannende dingen, gewoon achthonderd meter vooruit vissen en daarna weer terug. De 250 cm lange tiengrammer is voor het formaat snoeken in het deel van de polder waar wij gevist hebben, aan de zware kant, maar de extra lengte tegenover de vijfgrammer is op dit moment een uitkomst voor mij. Verder bij de waterkant vandaan vissen is en voelt vooral een stuk veiliger.

Ongelooflijk hoe snel je conditie/gestel afneemt na zoiets heftigs. Gistermiddag zat ik na een paar honderd meter wandelen en daarna de woonkamer stofzuigen er behoorlijk doorheen. Vanmorgen was ik na ruim twee uurtjes simpel pielen met een streamertje gesloopt. Maar toch, het begin is er en ook het vertrouwen keert terug.

Dat m'n naamgenoot naast een baarsje ook nog met twee snoekjes heeft kunnen stoeien aan zijn Fair Play vijfgrammertje is hem dubbel en dwars gegund.

Groeten,
Peter