16 jul 2012

Met John de polder in




Zondag 15 juli. Vandaag komt John van Gameren een dagje vissen bij mij in de polder. Een afspraak die al een tijd stond en waar wij beiden erg naar hebben uitgekeken. Het wisselvallige weer doet daar niets aan af.

Een dagje met John struinen door polder in de zomer was de afgelopen jaren bijna standaard met de tweegrammer en mini spinnertjes. Nog altijd leuk om te doen, en zeker in de zomer met 100% vangstgarantie. Toch hebben wij afgesproken vandaag John's tweegrammer en mijn anderhalfgrammer thuis te laten. Om er nog een schepje bovenop te doen: we nemen deze keer ook geen spinnertjes mee de polder in!

Ultra licht in de polder zonder een enkel spinnertje in de spinnerdoos (eh, kunstaasdoos) klinkt als een uitdaging, maar dat is het zeker niet. Natuurlijk, met een klein spinnertje is het mogelijk om heel secuur de open stukken in de vaak bijna dicht gegroeide zomerse polder uit te vissen. Maar met een klein streamertje gaat dat ook prima. Beter nog, met een streamertje kan prima net boven en zelfs door de waterplanten gevist worden zonder dat het zijn actie verliest. Waar een mini spinnertje stilvalt door maar een enkel dun draadje draadwier gaat de verleidelijke werking van de streamer vrolijk door.

Uiteraard wordt de kans op mini baars en ruisvoorn een stuk kleiner wanneer de mini spinner plaats maakt voor een klein streamertje. Geen nood, er bestaan ook ultra lichte lepeltjes. En baarzen van alle afmetingen kun je uitstekend tussen en onder de waterplanten vandaan lokken met een traag gevist lepeltje. Een goed polderlepeltje kan zelfs tergend traag naar binnen gevist worden zonder stil te vallen en te veranderen in een dood stuk metaal.

Wel wil ik benadrukken dat op spinnergebied de tijd niet ook heeft stilgestaan. De kleinste ultra lichte spinnertjes (bladmaat tot zelfs 10 mm!) draaien afgebouwd op roestvast en flinterdun draad mooier rond dan ooit te voren. En ook de haakjes waarmee deze geleverd worden zijn stukken dunner en scherper dan jaren geleden.

Naast de streamer en de ultra lichte polderlepel kan ook een klein drijvend plugje uitstekend gevist worden aan de ultra lichte spinhengel. Uiteraard een ultra lichte spinhengel van grafiet, want de meeste glasvezel varianten zijn te traag om goed en met succes met kleine plugjes te vissen. In de wat oudere literatuur waar John en ik mee opgroeiden wordt dat ook keer op keer herhaald. Een bekend Fins plugje gemaakt van balsahout werd in onze jeugd ook als ongeschikt voor de polder beschreven. Juist met dat plugje heeft vismaat John in de Hollandse polders flink wat snoeken en baarzen gevangen. Uiteraard heeft hij deze plugjes vandaag ook bij zich, maar dan wel voorzien van twee enkele Gamakatsu haken i.p.v. dreggen.

Twee liefhebbers van de ultra lichte spinhengel, maar zeker geen puristen gaan vandaag samen de polder in. Beiden met moderne ultra lichte spinhengels, ditto werpmolens die volgespoeld zijn met NanoFil. Onze kunstaasboxen zijn gevuld met streamertjes, Finse plugjes en Pelikaan lepeltjes. Daarnaast heeft John een voor mij nieuw lepeltje meegenomen om uit te proberen aan The Artist. John heeft zelf al met succes dat lepeltje bij hem in de polder gevist. Ik ben benieuwd!




Dat het de eerste uren in de ochtend droog blijft is mooi meegenomen. De eerste polder die we aandoen is die waar vroeger de koeien van mijn opa liepen. Na er woensdagavond samen met Robin drie snoekjes te hebben gevangen zijn mijn verwachtingen voor vanmorgen groot. Op ons gemak vissen we het water eerst links en daarna op de terugweg rechts uit. John met de plug en ik met de Pelikaan lepel.




We zien enorm veel vis rondzwemmen, vooral karper en brasem, maar de rovers zijn een stuk minder actief vandaag. Een snoek mist de plug van John, en een kleiner exemplaar gaat vol voor mijn lepeltje.




De tweede polder die we aandoen is een echte veenpolder. Het water is er kraakhelder, maar lijkt door de donkere bodem pikzwart. Prachtige bijna donkerbruin gekleurde snoeken kun je er vangen. Helaas draait het gemaal waarop de ringvaart aansluit die wij willen gaan uitvissen op volle kracht. De zon van vanmorgen is ook verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor donkere wolken. We krijgen dan ook een flink pak regen over ons heen. Maar na regen komt zonneschijn en de rest van de middag houden we het droog.

Het stromende water maakt het vissen hier tot een extra uitdaging. Behalve al het regenwater wat de afgelopen 24 uur is gevallen stroomt er ook een hoop kleine losse organische rommel door de ringvaart richting het gemaal. Echt balen, want in het verleden was het zinloos om hier onder deze omstandigheden te vissen. De snoeken lagen dan meestal vast als een huis en de spinner draaiend houden was door de ronddrijvende rommel onmogelijk. Met de plug kon je het dan al helemaal vergeten.

De streamer en de lepel blijven dus over. Beiden kiezen we voor de streamer, want juist met de Pelikaan lepeltjes heb ik minder positieve ervaringen gehad in stromend water. Met mijn kleine streamertje door het stromende  en daardoor helaas gekleurde water vissen gaat eigenlijk best goed. Af en toe een paar harde tikken geven en de haak is weer vrij van rommel.




John vist op zijn vijfgrammer met een veel grotere streamer en dat gaat zelfs perfect. Dat de snoek niet vast ligt vandaag blijkt snel! De grote streamer van John wordt zeker 8 keer gemist of niet goed gegrepen door verschillende snoekjes. Hele kleine snoekjes, die zich richten op de streamer maar door het stromende water missen. Zelf heb ik er dan 2 mijn kleine streamertje zien missen. De laatste schoot daarbij als een klein bruin forelletje boven het wateroppervlak uit. De dikke en grotere streamer van John weegt volgezogen met water meer dan mijn kleine streamertje en kan daardoor beter in een lijn naar binnen gevist worden door het roerige water.






Hoe verder we bij het gemaal vandaan vissen hoe beter er gevist kan worden. Weer een aanbeet voor John en deze keer is het wel raak. Helemaal gaaf, het is deze keer ook geen mini snoekje die op de door hem zelf gebouwde streamer is gedoken. En zo kan John dan toch een bruin gekleurde veenpolder snoek bewonderen waarover ik hem verteld had.

Daarna  is het nog twee keer raak bij mijn vismaat, maar deze snoekjes zijn echt een maatje te klein voor de streamer en worden dan ook niet gehaakt. Daarom knoopt John een VGS SddP streamer aan zijn staaldraadje, maar dan met een dubbele zonkerstaart. Ook dit streamertje kan uitstekend op de vijfgrammer gevist worden, maar is voor mijn driegrammertje net iets te veel van het goede. Bij het neerkomen op het water doet de dubbele zonkerstaart vooral aan een kikker denken. In dit geval een roze/witte kikker. ;-)






Een gretig snoekje heeft waarschijnlijk kikkerbilletjes op zijn menu staan vandaag, en deze keer blijft het mini rovertje wel hangen. Pas nu zien we goed hoe klein deze kamikazerovertjes zijn die ondertussen zeker 15 keer een poging hebben gedaan om onze streamers te grazen te nemen.




Nog geen twintig meter verder is het weer raak bij John en dit snoekje is iets groter dan de vorige. Wat we nu wel weten is dat hier nog steeds net als in mijn jeugd een enorm goede snoekstand is.

De streamer heeft mij hier tot nu toe op een paar missers na niets gebracht. Ik besluit daarom tegen beter weten in de Pelikaan lepel toch een kans te geven. Door het lepeltje heel traag tegen de stroom in naar binnen te vissen blijkt dat het tollen waar ik bang voor was bijna nihil te zijn. De Nanofil blijft vrij van kinken en lussen. Ik durf het lepeltje daarom later zelfs twitchend tegen de stroming in naar binnen te vissen. Met de korte en razendsnelle The Artist is het ook nu weer prettig vissen. John mag het hengeltje samen met de lepel ook even proberen en bevestigt dat.




In dat uur met de lepel gebeurde wel nog iets anders. Binnen tien worpen met het dunne en blinkende metaal is het deze keer bij mij raak. John kan meteen zien hoe mooi mijn hengeltje buigt, want het is een flinke snoek die voor flink wat vuurwerk zorgt aan de driegrammer. Yes!

Daarna vang ik nog een mini snoekje, wat voorzichtig door John in het water onthaakt wordt. De dag is ondertussen al flink gevorderd en met vier snoekjes en twee snoeken zijn we stiekem meer dan tevreden. John heeft een voor mij nieuw lepeltje meegenomen, schreef ik aan het begin van dit verslag. Op een kleine twintig minuten rijden met de auto weet ik een kraakheldere sloot van zeker vijfhonderd meter lang en gemiddeld ruim een meter diep.

Daar vang ik meestal goed baars, een ideale sloot om het lepeltje te testen. Het lepeltje is dikker dan de Pelikaan lepels en dus eigenlijk bedoeld voor iets dieper water. Vis je het iets sneller naar binnen, dan blijkt het zelfs goed net onder de oppervlakte naar binnen gevist te kunnen worden.




Maar goed ik begin in de diepere sloot voor de zekerheid toch met de Pelikaan lepel. Dat lepeltje vist gewoon uitstekend en is voor mij ondertussen een meer dan geschikte opvolger voor de PaKo PS geworden. Ik vind de Pelikaan lepel beter! Het vertrouwen wordt beloond want ook hier levert het lepeltje mij een snoek op. De laatste van vandaag.








De baars ontbrak nog aan deze dag, maar ook dat komt goed. Eerst op de Pelikaan lepel, maar daarna vangen we ze samen op de nieuwe lepeltjes van John. Inderdaad, John had gelijk, de 55 mm lange en 3 gram wegende Ilure spoon is een topper.

Een dag struinen door de polder wordt hier thuis aan de tafel afgesloten met een bord soep en koffie.

Groeten,
Peter


2 opmerkingen:

Anoniem zei

Wat zijn die polderavonturen toch leuk om te lezen. Ik steek er elke keer wat van op. Ga dit weekend ook weer de polder van Wilnis verder verkennen op jacht naar de snoek. Leuk om John nu ook in min of meer levende gedaante te zien. Heb al verschillende (vangende) kunstaasjes van hem mogen gebruiken.

Groet,

Bert Zeeman

Anoniem zei

Hoi Peter en John ,
Dat ziet er uit als een geslaagde visdag !
Leuk om te lezen dat jullie met pluggen streamers lepels gevist hebben(en geen spinners :) ) , de vissen mogen er wezen , zitten toch serieuze snoeken bij !
Altijd mooi op dat lichte materiaal..
Was weer een leuk verslag!

Groeten Raimond