Zondag 13 januari. De waterkant houdt mij van kinds af aan al bezig. En dan vooral wat zich onder het wateroppervlak ophoudt. Het hele jaar door, weer of geen weer, ben ik als het even kan met een hengel in de hand te vinden langs, op en zelfs in het water. Vissen is voor mij geen bevlieging, maar een virus waarmee ik al toen ik drie was besmet ben geraakt. Er zijn altijd genoeg redenen om niet naar het water te gaan, maar ook om juist wel het water op te zoeken, als is het maar even. Bij vissen hoort ook vis vangen, want anders zou het net zo goed struinen met een hengel in je hand kunnen heten. En dat brengt mij bij vandaag, een visdag waarvan ik wist dat het van te voren flink afzien zou zijn. De kou moet getrotseerd worden, maar ook een snoek vangen zal een uitdaging worden.
Gelukkig ben ik niet de enige gek die huis en haard verruilt voor een avontuur in de noord-oosten wind en langs water waar op veel plaatsen ijs ligt. Raimond is ook besmet met het visvirus, zeker als je beseft dat hij daar helemaal voor uit Zutphen moet komen rijden. Zelfs na mijn voorspelling over afzien en heel weinig aanbeten van snoek over de telefoon gisteravond staat hij hier gewoon om 8.45 uur in de keuken.
Voor we gaan vissen maken we eerst een rondje met de auto. Waar ligt er nog water open, en waar zou het eventueel in de middag open kunnen liggen? Veel water is bedekt met een dun vliesje ijs, maar er is nog genoeg bevisbaar water. De ijskoude noord-oosten wind heeft gelukkig voor ons flink wat water open gehouden vannacht. Maar er is meer waar ik vrolijk van word! Vorige week zondag was het hier druk met vissers, en nu hebben wij al het water voor ons zelf. En dat zou gedurende deze visdag ook zo blijven.
Pas rond 10.00 uur beginnen we met vissen. Dat Raimond binnen vijf minuten vissen al een snoekje haakt is natuurlijk helemaal mooi. Maar dat dat ook nog op een nieuw kunstaas voor de Spirit of Amsterdam gebeurt maakt deze vangst helemaal speciaal. Dat kunstaas is de kleinste ITT Multi Bass Swimbait. Het is geen plugje maar ook geen shad, en is 7 cm lang en weegt 10 gram.
Ook ik ben begonnen met een 'nieuw' stuk kunstaas voor de Spirit of Amsterdam. De Poask Mids S10 lepel, de opvolger van de Pako S lepel. Samen met Raimond en Rob heb ik vorige week de complete voorraad Poask Lyts S5 en Mids S10 lepels gekocht. Ondanks dat de vorm gelijk is vertoont de Poask Mids S10 een andere actie dan zijn illustere voorganger. Hoe dan ook, ik ben erg blij dat deze lepels weer verkrijgbaar zijn!
Helaas lukt het me niet vandaag om een snoek tot een aanbeet te verleiden op de nieuwe lepel. Maar, Raimond krijgt ook geen teken van leven meer op zijn Swimbait. De omstandigheden van vandaag zijn natuurlijk niet ideaal om over een nieuw stuk kunstaas op een goede manier een oordeel te vellen.
Raimond schakelt over op de VGS Suikerspin streamer en ik op de Traditional I lepel van 6 gram. De streamer lijkt een goede keus want Raimond vangt er vanmiddag drie snoekjes op, waarvan twee in eerste instantie voor mijn lepel gingen maar het na een aantal mislukte pogingen om de lepel te tackelen lieten afweten. Vervolgens werd de streamer meteen vol gegrepen en was het hangen. Bizar!
Met 4 snoeken voor mijn vismaat heeft deze visdag meer gebracht dan waar we van te voren op gerekend hadden. De vraag is, gaan we terug naar een van de hotspots of vissen we gewoon door, om daarna een lange poldersloot uit te werpen die nog open ligt?
We kiezen voor de laatste optie, waarbij ik ervan uitga dat het voor mij waarschijnlijk een visloze zondag gaat worden. Geen probleem, want Raimond heeft deze visdag meer dan de moeite waard gemaakt. Nou ja, dan kan ik best even met die malle Swimbait vissen voor we bij de poldersloot zijn.
Wat een gaaf ding is dat! Je kunt hem heel hoog vissen net als de Pelikaan lepels, maar stop je met binnendraaien dan zakt de Swimbait langzaam richting de bodem. En de actie is echt fantastisch, zou de Swimbait niet oranje van kleur zijn geweest dan zou je zweren dat er een echt visje aan komt zwemmen. Een nadeel heb ik ook ontdekt, de kleine staartdreg slaat geregeld om de staart heen, dus perfect is dit kunstaasje niet. Maar mij hoor je zeker niet klagen, want de Swimbait zorgt ervoor dat ik alsnog een snoek aan deze visdag mag bijschrijven. Mazzel, absoluut!
Bij de lange poldersloot aangekomen kies ik toch voor de Traditional I lepel. Geluk dwing je af, en met twee gemiste snoeken op deze lepel vandaag heb ik misschien een beetje pech gehad. Geloof in jezelf en in je kunstaas anders kan je net zo goed thuis blijven. De middag loopt op zijn eind en het wordt alweer ijskoud langs het water. Een diepe kolk in het midden van de lange poldersloot wordt gevolgd door een snoeiharde tik op de top van mijn Spirit.
De laatste snoek van vandaag is tevens de grootste. Heerlijk om met deze vis de gedwongen winterstop in te gaan. Helaas wordt het daarna snel donker, maar met zes gelande snoeken is dit een visdag met een dikke gouden rand geworden. Loon naar werken, of is het juist anders durven vissen dan de rest? Wie het weet mag het zeggen. Een ding weet ik zeker, als je thuis blijft vang je zeker niets en mis je een hele hoop. Het was heerlijk om buiten te zijn vandaag.
Tijdens de lange wandeling terug richting de auto geeft de temperatuurmeter -1 aan. Met Koning Winter valt niet te spotten, maar vandaag trokken wij wel aan het langste eind. Veel ijs en sneeuwpret voor de komende tijd!
Groeten,
Peter