31 mrt 2017
28 mrt 2017
23 mrt 2017
I ❤ PENVISSEN !
Woensdag 22 maart. Voor de middag heb ik mezelf vandaag een paar uurtjes vistijd kado gedaan. Vissen van half drie tot een uur of zes, maar dat is nog altijd beter dan niet vissen. Om de tijd optimaal te benutten besluit ik daarom hier in de omgeving de polder op te zoeken. Een groot contrast met de West-Friese kleipolders, en wel weer even wennen hoor, vissen in ondiep en redelijk helder water. Achteraf gezien had ik natuurlijk kleinere en nog lichtere pennetjes kunnen meenemen. Op de diepste plekken voor de duikers en bij bruggetjes staat maximaal 50 cm water. Het is nog rustig onder het wateroppervlak, stil zelfs en van karper zie ik al helemaal geen teken van leven. In de luwte achter een boerderij zie ik plots wel activiteit, er wordt duidelijk geaasd. Bellensporen en modderwolken, kan niet missen! Met een goed gevoel verlaat ik even over zessen de polder, de eerste wilde karper in de ondiepe polder van dit jaar is ook 'binnen'. Dat belooft wat voor aankomende zondag. Wordt vervolgd...
Gr,
Peter
20 mrt 2017
Uitwaaien met de Trotter
ZONDAG 19 MAART
Respect hebben voor elkaars materiaal en keuzes daarin, betekent niet dat je je mening (en praktijk ervaring) altijd om de goede vrede te bewaren onder stoelen of banken moet steken! Aan m'n Hardy's kleven dierbare herinneringen. De mooiste herinneringen zijn toch dat in die periode karpervissen nog een avontuur was. De waarheid is dat die Hardy's hoe fraai dan ook, niet kunnen tippen aan de voor Nederlandse omstandigheden ontworpen Fair Play's. Die laatste zijn echte hengels voor echte genieters.
Groeten,
Peter
13 mrt 2017
9 mrt 2017
Handy Bert
Kostte in 1975 nog net geen 270 gulden - en voor dat bedrag kon je twee vergelijkbare Fair Play hengels van glasvezel kopen... Genoeg gepatst 😉
Zoals het hoort bij splitcane, je moet ze ophangen na het vissen. Aan het topoog, of (wel eerst droog maken) in het foedraal ophangen. Door het hangen - aan het topoog - begon datzelfde oog te verschuiven. Gelukkig zag ik het op tijd!
Wat te doen? Nou zelf liever niets! En dus nam ik contact op met Bert Schouten. Nou, Bert was meteen enthousiast - 'repareer ik graag voor je' - zegt genoeg!!! En gisterochtend gingen de CS 52 en ik samen naar het spreekuur van dokter Bert in Heiloo.
Het voelde even alsof ik terug was in de winkel van Schreiner. Niet gek, Bert heeft jarenlang gewerkt daar. Wat een enorme berg kennis en ervaring heeft deze man. Zowel over klassieke materialen als hi-tech. En nu weet ik dus ook hoe een magnetisch remsysteem op een reel werkt. Over verschuivende topogen - en de gevolgen daarvan als je het niet op tijd bemerkt - wist Bert ook nog het een en ander te vertellen...
De CS 52 is weer helemaal tiptop in orde. En deze kleine operatie, (zonder verdoving) was service van de zaak.
Bert bedankt!
Groeten,
Peter
Abonneren op:
Posts (Atom)