That's The Spirit

Zondag 9 december. Na de afgelopen week verdeeld flink wat uurtjes vistijd te hebben gemaakt is het mijn bedoeling om vandaag te thuis te blijven. En dat is op een onderbreking van drie uurtjes na ook gelukt!

Dat ik toch nog even het water gezien heb is een bonus, en eerlijk gezegd had ik niet gerekend op een snoek vandaag. Wel gehoopt natuurlijk, want anders had ik net zo goed thuis kunnen blijven. Het weer is de afgelopen dagen wispelturiger geweest dan een jonge meid. Dat heeft zeker weten invloed op wat er onder water gebeurt. In het ondiepe water waar ik vis is dat nog beter merkbaar. Het ijs dat is ontstaan na twee nachten vorst en daarna flink wat regen en dooi is zo goed als verdwenen, maar het water in de polder is daardoor ijskoud geworden. Smeltwater is kouder dan water onder het ijs.

Gelukkig wordt er vandaag niet gemalen in de polder waar ik vis, want dan had ik echt beter thuis kunnen blijven. De snoeken liggen dan zelfs na zo'n korte ijs periode stokstijf in de kanten en proberen zoveel mogelijk hun energie te sparen.

Traag vissen

Wat me meteen opviel toen ik de spinhengel ging optuigen was de kleur van de PowerPro. Na slechts twee keer vissen is de gele kleur al behoorlijk vervaagd. Eenmaal nat geworden in het water is het weer net zo geel als voorheen. Maar, PowerPro is zeker niet kleurvast!

Om zoveel mogelijk kans op een snoek te maken moet er vandaag traag gevist worden. Dat vraagt dus om kunstaas dat traag gevist kan worden maar dat daarbij wel enige actie vertoont onder water. Vandaag kies ik voor de lepel omdat ik die uiterst traag en in een tempo naar binnen kan vissen. Bij de streamer lukt dat niet, omdat korte tikjes nodig zijn om deze tot 'leven' te wekken. Vis je de streamer naar binnen zoals ik dat met de lepel doe, dan draai je een stuk bont of veren binnen dat vrijwel geen trillingen afgeeft.

De grootste Pelikaan lepel bewijst daarvoor ook vandaag zijn dienst. En deze lepel slaat ook nog eens minder uit tijdens het naar binnen vissen dan de PaKo S lepel waar ik twee weken geleden mee gevist heb. De kans dat snoek de lepel mist is groter wanneer deze uitslaat. In de herfst geen probleem, meestal komt er wel een herkansing. Maar nu is kans groot dat de snoek zich niet meer laat zien...

Terug naar de PowerPro. Deze lijn blijft drijven en de lepel kan daardoor nog trager gevist worden dan met de zinkende Nanofil. Wel is de PowerPro daardoor windgevoeliger dan Nanofil. Last van lussen op de spoel en tijdens het werpen heb ik niet gehad en er stond zo nu en dan toch flink wind in de open polder. Ook spoelt de PowerPro strakker op als er met de lepel wordt gevist, dan met streamers. Kinken doet het wel, dat gaf gelukkig geen problemen tijdens het vissen, maar een getwiste lijn vind ik er niet fraai uitzien.

Taai

Ruim twee uur je kunstaas naar binnen vissen zonder ook maar een slag of stoot van een snoek te krijgen is niet goed voor je motivatie. Dat je ook nergens snoek ziet jagen draagt daar niet aan bij. Van kunstaas wisselen is geen sprake, ik heb expres slecht twee dezelfde lepels meegenomen. De tweede alleen voor het geval dat ik de eerste zou verspelen. Onder dit soort omstandigheden is wisselen van kunstaas ook niet verstandig; gewoon doen wat je doet en het komt goed. Vooral in de wetenschap dat dat hier snoek 'zit', de lepel zich al meer dan bewezen heeft, de Spirit of Amsterdam ondertussen een verlengstuk van mijn arm is geworden en ook de lijn en onderlijn betrouwbaar zijn. De zwakste schakel is de visser; in dit geval ik dus. Jezelf oppeppen, de warme chocolademelk die thuis op je wacht in je gedachten uitschakelen en vol frisse moed de laatste drie kwartier tot donker vol maken.

Die ene aanbeet, daar ga je voor, en of die van een snoekje van 30 cm of van zijn grootmoeder is maakt niet uit. Zelfs een mini snoekje zou mij vandaag voldoening geven. Honger maakt rauwe bonen zoet, zei men vroeger.

Weer een worp, ze zijn allang niet meer te tellen, en weer komt het schommelende lepeltje mijn richting op. Door de gele lijn kan ik goed zien waar het lepeltje zich in het donkere water bevindt, en precies halverwege komt die aanbeet waarvoor ik huis en haard verruild heb.

Yes!!!

Hier doe je het voor. En de krommende spinhengel en gierende slip verraden dat het niet een kleintje is die zich in de lepel vergist heeft. Waarom weet ik niet, maar toch maak ik een kort filmpje tijdens de dril waardoor de kans groter is dat ik de vis los.

Drillen met links en filmen met de rechts is niet handig zeker omdat ik de slinger van de werpmolen nu niet kan bedienen. De vastgelegde emotie is dat risico achteraf waard geweest.

Een snoek van 79 cm, die vandaag voelt als een dikke meter, ligt op het gras voor me. Vissen is een mooie hobby, niet alleen in de zomer, maar ook als het ijs- en ijskoud is. En als het dan ook nog lukt om een grote snoek te landen, is de voldoening groot. Heel groot!

Groeten,
Peter