Improviseren

Ton Temming heeft zo te zien nog steeds dezelfde kapper als in the eighties. ;-)

Woensdag 31 juli. Zeven avonden vissen in de polder en het resultaat is 'slechts' twee gelande karpers. Over de bijvangst aan witvis heb ik niet te klagen gehad, ik heb me de afgelopen weken door een berg blank- en ruisvoorns geworsteld. De twee karpers die ik wel ving, werden verleid met een ouderwetse aardappel.

Klein aas en dan vooral blikmais hebben voorlopig voor mij afgedaan in de polder. Helaas vallen daar ook maden en wormen onder, want de vele minibaarzen maakte het vissen hiermee op karper onmogelijk. Een avondje ultra licht spinnen met The Edge maakte me pas echt goed duidelijk hoeveel baars er rond zwemt in deze polder.

Twee avonden heb ik geexperimenteerd met T.T. Carpmix, gekneed tot een flinke bal met daarin een (naar de huidige maatstaven) enorme haak verstopt. Niet gevist onder de pen, maar op korte afstand. De witvis is er dol op, maar heeft aan een bal deeg een flinke kluif. Dat bleek, want ik heb het genoegen gehad kortstondig tot twee keer toe contact te hebben gemaakt met een karper. Helaas losten beide vissen binnen een fractie van een seconde. Wakervissen met een grote bal deeg is anders dan met een kleine haak met hair waarop een drietal maiskorrels zijn bevestigd. De waker moet bij gebruik van deeg veel lager hangen dan bij kleinere aasjes. De hengel moet dus omhoog en zo vis je dan net zoals in de jaren zeventig gedaan werd.

Glasvezel en kurk als er met aardappel of deeg gevist wordt.

Gistermiddag heb ik dat getest op een sierwater en het werkte prima. Twee karpertjes werden geland.  Frank viste ook met T.T.  Carpmix (maar dan onder de pen) en ving er drie. De aanwezige vast lood vissers vingen niets, een goede graadmeter dat het deeg werkt. Niet alleen in de polder, maar ook op druk bevist water!

Vanavond een nieuwe poging samen met Frank op het sierwater, alleen nu met blikmais en brood. Dat zachte mais hier wel werkt is duidelijk want Frank vangt drie karpers en pa heeft het ook hier aan de stok met witvis. Maar nu geldt, wie het laatst lacht, lacht het best! Al moet ik wel vermelden dat ik beretrots op mijn zoon ben!

Grafiet en rubberkurk

Tegen donker schakel ik over naar de oppervlakte en het duurt niet lang of een mooie karper komt tijdelijk boven water kijken. Blijft gaaf, vissen met de korst!

Als ik het rond 23.00 uur het opnieuw aan de stok krijg met een korstenslurper blijkt dat ik de vis qua formaat goed ingeschat had. Ik hoorde hem eerst smakken, en eenmaal gelocaliseerd liet ik twee korsten zijn kant op drijven. In de derde korst zat mijn haak, en die plaatste ik zo dat deze (hopelijk) als laatste door de karper gevonden zou worden. Het werkte! Lekker hangen in de lange penhengel en de slip van de Penn Slammer liet daarbij van zich horen. Leuk ook om zo'n vis te vangen waar je zoon bij is. Met 75 cm voor de boilie mannen op dit water een target vis, maar ook vanavond bleef het bij hen rustig met de aanbeten.

Groeten,

Peter