Een visdag om door een ringetje te halen

Zondag 9 september. Op een visdag waarop de buitentemperatuur flink kan oplopen is het verstandig om of heel vroeg, of juist pas tegen donker langs het water te staan. Zeker als het de bedoeling is om gericht op snoek in de ondiepe polders te gaan vissen. En dus zaten Raimond en ik vanmorgen ruim voor 7.00 uur hier samen aan de koffie en werd deze visdag rond 21.30 afgesloten hier thuis, maar dan met een bord eten voor ons neus op tafel. Op het heetst van de dag hebben we een korte break ingelast, maar verder hebben we samen met onze Mosquito 0LV spinhengels weer heel wat kilometers water afgestruind. Niet voor niets, al kregen we het zeker niet kado vandaag.

Lekker samen struinen langs boerderijen en door landerijen hoort bij zo'n dag. Dat vissen met Raimond altijd gezellig is is natuurlijk ook mooi meegenomen! Maar, vangen is en blijft natuurlijk ons hoofddoel.

Raimond bijt in de eerste polder die we uitvissen de spits af met een snoek van 85 cm gevangen op de SddP Red Head streamer. Wat een bak, en dat in een 'slootje' waarin hooguit 40 cm water staat. Wat er verder ook gebeurt, deze visdag is nu al meer dan geslaagd.

Als we in de tweede polder arriveren heeft de zon allang de dauw van het gras laten verdwijnen. Dat we hier mogen vissen is en blijft speciaal, en te danken aan mijn opa wiens land dit eens was. Een polder helemaal voor onszelf, hoeveel vissers kunnen dat zeggen! Het veenriviertje dat er door de weilanden heen kronkelt staat dan ook in geen enkel boekje bij de vispas.

We vissen het oude veenriviertje helemaal uit tot waar het eindigt, op de plek waar het ooit over ging in een meer. Op de bodem van wat ooit het meer was staan al honderden jaren boerderijen en waar eens de vis zwom grazen nu  al generaties lang koeien. De ringvaart er omheen wordt vandaag door de laatste zonaanbidders druk bevaren, en daar hebben wij nu met onze Mosquito's niets te zoeken.

In het door mijn ogen gezien mooiste stukje groen van Nederland krijgt de nagelnieuwe VGS PeJo streamer zijn vuurdoop. Eenmaal goed nat gemaakt doet het streamertje aan een baars denken. Een baars die zich steeds oppompt door zijn kieuwdeksels wijd te openen, daar lijkt het streamertje op dankzij de pulserende werking  van de maraboekraag rond de haaksteel. Een snoekje ziet er in ieder geval wat eetbaars in!

Baarzen zijn opportunisten, maar deze kleine rakker gaat wel heel ver door een lepel aan te vallen die minstens net zo groot is als hij zelf.

Als we bijna bij de auto terug zijn duikt er vol bravoure nog een snoekje op de kleinste Pelikaan lepel van Raimond.

Tijd om naar huis te rijden en flink wat vocht tot ons te nemen. De voor ons door Francine gebakken uitsmijters gaan er ook goed in.

Wat nu? Overal zagen we azende ruisvoorns, maar ook flink wat jagende mini baarsjes. Raimond heeft zijn The Edge meegenomen en mijn exemplaar staat boven te trappelen om naar het water te gaan. Met The Edge's en mini spinnertjes zouden we gegarandeerd heel veel vis kunnen vangen. Altijd dikke pret, maar waar Raimond woont barst het water in deze tijd ook uit elkaar van de ruisvoorn en baarsjes. Snoek vangen is daar een ander verhaal en dus besluiten we ons ook in namiddag en avond op deze rover te richten.

De Mosquito 0LV's mogen opnieuw aan het werk, Raimond met de SddP streamer en ik kies voor een Terrible 30 mm spinnertje met daarachter een klein oranje streamertje op een langstelige haak.  De polder maakt plaats voor kleine slootjes die door een moderne Vinex-wijk lopen. In dit soort slootjes zit bijna altijd snoek al zullen de meeste bewoners daar nooit achter komen.

Wij weten wel beter, en drie gelande snoeken bevestigen dat. Ik vang er twee bijna achter elkaar op de Terrible spinner, en Raimond (die vanmorgen met 85 cm snoek op de SddP Red head de spits afbeet) vangt vanavond ook de laatste snoek van vandaag op deze streamer.

Groeten,
Peter