Stormvlagen en hagelbuien in de polder

Zondag 18 maart. De hele week kijk ik al uit om samen met Jan-Willem op karper te gaan vissen. Het weer dat zo mooi is geweest de afgelopen dagen lijkt echter nu roet in het eten te gaan gooien. Als we zaterdagavond via de telefoon contact hebben, zijn we het in eerste instantie met elkaar eens dat vissen een kansloze onderneming wordt vandaag. We spreken af om in de ochtend nog even te bellen, en niet op voorhand de handdoek in de ring werpen. Deze ochtend begint voor mij trouwens al heel vroeg, om 4.00 uur zit ik voor de buis naar Formule 1 te kijken. Als Jan Willem mij rond een uur of 8.00 belt ziet het er buiten niet goed uit. De wind is aangetrokken tot bijna stormkracht en het regent. Dan maar kijken hoe het weer is vanmiddag... we houden contact besluiten we. Om 10.30 uur komt er een kleine verbetering in het weer, en ook de vooruitzichten zijn iets gunstiger gestemd. Ik spreek op het antwoordapparaat van Jan Willem in dat ik er klaar voor ben. Niet veel later gaat de telefoon en we spreken af om elkaar om 13.30 uur bij een brandweer kazerne te ontmoeten.

Daar aangekomen lijkt het nog steeds een nutteloze operatie te gaan worden vandaag. De wind teistert de slootjes rond de brandweer kazerne. Uitwijken naar een beschut cultuurwatertje? Of toch naar de polder, en maar zien hoe het loopt?
Het wordt de polder, en daar aangekomen ziet het er een stuk vriendelijker uit. De wind staat dwars op de sloot waarin wij willen gaan vissen. Dat er aan de overkant van de sloot een paar huizen staan betekent dat er bruggetjes over het water lopen.



Die bruggetjes zien er ook nog eens uitdagend uit om te bevissen, en eromheen is het zelfs aangenaam. De bruggetjes fungeren als een soort van windbrekers.

Door de bruggetjes doet deze polder een beetje denken aan de polder in West-Friesland waar ik samen met Frits en Paul mooie roofvismomenten heb beleefd in de afgelopen herfst en winter.

Aangemoedigd door het mooiere weer heeft de karper de afgelopen week de slootjes opgezocht. Op sommige plekken verraden bellensporen en wervelingen in het water hun aanwezigheid. Maar nog mooier, Jan Willem heeft hier gisteren drie karpers gevangen!

Dan trekt de wind even krachtig aan. en gaat het ook nog eens hagelen. Zelfs zo hard dat we moeten schuilen onder de geopende achterklep van mijn auto die met zijn neus recht in de wind staat. Achter de grijze lucht zien we heldere blauw witte luchten aan komen drijven.

Gelukkig zijn we niet gestopt, want inderdaad knapt het op. Achteraf gezien zijn we gewoon iets te vroeg gaan vissen. Jan Willem haakt in het nu aangenamere weer een mooie karper, maar helaas schiet deze los. Je kunt ze niet allemaal vangen, maar op zo'n dag als deze is het lossen van een vis extra teleurstellend.

De teleurstelling is van korte duur, want op dezelfde plek als waar de eerste karper loste is het weer raak. En Jan Willem is weer de gelukkige!

Als de karper de eerste keer zijn flanken toont, blijkt het ook nog eens een spiegel te zijn. Tja, dan kan zo'n dag niet meer stuk. En als ik Jan Willem met zijn beauty op de foto zet, komt de bewoner van een van de huizen aan de overkant een kijkje nemen. Zo'n mooie vis en dat in "zijn" sloot!

Na een praatje mogen we in het water dat naast en achter zijn loopt huis vissen. Behalve nog meer luwte, blijkt het een prachtig stuk water maar wel met begroeiing langs de oever. Tussen de takken van de struiken prikken we heen met onze 400 cm lange karperstokken. In de drassige polders met hun zachte kanten is deze lengte een uitkomst, maar nu niet.

Hoe dan ook, tussen het struikgewas en naast een in het water omgevallen boom haakt Jan Willem een karper. Een beste karper, die zijn materiaal behoorlijk op de proef stelt. De karper mag geen meter lijn nemen, en die krijgt hij dan ook niet. Een echte dril met de slip dicht dus. Na een beetje geharrewar tussen de struiken lukt het me om de karper te scheppen. Dan blijkt dat deze karper behalve fors ook nog eens aan de zware kant is.

Een schubkarper van 75 cm, gevangen tussen de hagelbuien en rukwinden door en dan ook nog eens in maart in de polder, een hele prestatie!

Zelf heb ik dan nog geen aanbeet gehad, en die zou er ook niet komen vandaag. Als Jan Willem om 18.30 uur naar huis gaat, blijf ik nog een half uurtje zitten maar zonder resultaat. Het was een geweldige visdag vandaag, en ik ben blij dat ik niet thuis bij de verwarming ben blijven zitten.

Groeten,
Peter