Donderdag 3 november. Allereerst iedereen bedankt voor de hartverwarmende reacties, hier op SddP, Facebook, via Gmail en door de 'ouderwetse' brievenbus.
Gistermorgen pikte Peter Vantorre mij thuis op. Hoezo wat een luxe! En nog mooier onder begeleiding van een marinier twee en een half uur struinen door de polder (in de buurt van waar ik ben opgegroeid) voelt als een verjaardagscadeau inclusief een hele grote strik. Geen spannende dingen, gewoon achthonderd meter vooruit vissen en daarna weer terug. De 250 cm lange tiengrammer is voor het formaat snoeken in het deel van de polder waar wij gevist hebben aan de zware kant, maar de extra lengte tegenover de vijfgrammer is op dit moment een uitkomst voor mij. Verder bij de waterkant vandaan vissen is en voelt vooral een stuk veiliger.
Ongelooflijk hoe snel je conditie/gestel afneemt na zoiets heftigs. Dinsdagmiddag zat ik na een paar honderd meter wandelen en daarna de woonkamer stofzuigen er behoorlijk doorheen. Gisterochtend was ik na ruim twee uurtjes simpel pielen met een streamertje gesloopt. Maar toch, het begin is er en ook het vertrouwen keert terug.
Dat m'n naamgenoot naast een baarsje ook nog met twee snoekjes heeft kunnen stoeien aan zijn Fair Play vijfgrammertje is hem dubbel en dwars gegund.
Peter bedankt voor het uitlaten!
Groeten,
Peter
5 opmerkingen:
Peter, dat zijn goede berichten! Fijn dat je hersteld en inmiddels al weer vist. We blijven kwetsbaar en zijn zomaar weg. Hè kan er beter maar wat van maken! Vissen? Hg, Job
Ik bedoelde " Je kan er beter maar wat van maken!"
Kijk dat zijn de goede berichten. Heel veel succes met je herstel.
Groet, Robert
Dag Peter,
Fijn te horen en te zien dat je weer aan het herstellen bent!!! En weer aan het vissen...
Vriendelijke groet,
Wim
Goed van je Peter dat je weer over een bepaalde angst kan heen stappen en wat is er dan mooier om dat te doen dmv die prachtige hobby van ons. Rustig aan en breek het lijntje niet!
Groet, lolle
Een reactie posten