What the fun...

Zondag 22 april. Wat is er mooier dan een vrouw die om 6 uur in de morgen op zondag opstaat om koffie voor haar man te zetten? Met die vrouw ben ik getrouwd!  Om 6.30 uur zit ik in de auto richting Baggelhuizen. Robin blijft deze keer thuis, want er is wisselvallig weer voorspeld voor vandaag. Vooral het oosten van Nederland zou daar de meeste last van ondervinden.

Wel de ideale omstandigheden om The Artist eens goed aan de tand te voelen. Het ene moment stond ik te genieten in het zonnetje en vijf minuten later hagelde het serieuze hagelstenen. Dan gingen de hemelsluizen open en regende het met bakken, vergezeld van soms keiharde windstoten. Het complete pakket van vier jaargetijden in 1 visdag, kan het nog mooier!

De grote vraag op zo'n visdag is wel: 'wil de vis wel bijten'? Opvallend was dat sommige aanwezige vliegvissers heel goed vingen, en andere helemaal niets. De vangers waren de vissers die open stonden voor verandering: niet drijvend, maar traag langs de bodem vissen. Dat was kiezen tussen niets vangen, maar het wel op de leukste manier doen, of een topdag beleven door in te spelen op het aasgedrag van de vis.

Ook op een door mensen kunstmatig aangelegd forellenmeer is kennis van de vis en zijn aasgedrag belangrijk. Neem daarin mee dat de grotere forellen voornamelijk kleine visjes eten en bijna geen insecten, en een en een is twee. Uiteraard heb ik een groot respect voor hen die ondanks alles gewoon lekker met een droog vliegje blijven proberen een grote forel te vangen.

Ik heb vandaag met lepeltjes op forel gevist. Bij Peeters in Amsterdam heb ik een aantal lepeltjes gekocht naar Japans voorbeeld. Maar ook een aantal Toby lepeltjes, zowel de originele als imitatie uitvoeringen. De forel ziet het verschil niet, dat durf na vandaag hier te schrijven. Wel heb ik alle lepeltjes voorzien van enkele weerhaakloos gemaakte haken en is deze haak via twee splitringen aan de lepel gemonteerd. Die haak is de Gamakatsu LS-3423F maatje 6.

Onder The Artist gaat een Shimano Rarenium 1000 met 0,04 mm Nanofil. Spannend, want ik ben oprecht benieuwd hoe de in mijn ogen ideale forel en baarshengel het doet. Zou ik er naast zitten, dan zou ik daar uiteraard ook verslag van doen. Na een visdag van 8.30 s'morgens tot 17.00 s'middag's onder alle denkbare omstandigheden zijn mijn eerste bevindingen heel positief.  Mede dankzij de Fuji SIC geleideogen werpt het hengeltje als een speer. Droog of zeiknat, de lijn plakt op geen enkel gedeelte vast aan de hengel. 0,04 mm Nanofil is dun, en geloof me, ook heel breekbaar. Hoe zou deze lijn zich houden op de hengel als een forel keihard op de lepel klapt? Na zeker 25 forellen gedrild te hebben weet ik genoeg. 0 keer heb ik lijnbreuk gehad. Wel heb ik tussen de Nanofil en het lepeltje een stukje Gamakatsu Fluorocarbon van ongeveer 35 cm gemonteerd. Dat heeft twee redenen. De eerste is dat de lepel dan vrij lijkt te bewegen, je ziet Nanofil echt in het water - ook 0,04 mm. De tweede reden is dat Fluorocarbon flink wat rek heeft. Een extra buffer om de keiharde aanbeten van de forellen te absorberen.

Grote voordeel van weerhaakloos vissen is dat ik vandaag net zoals de vliegvissers Catch and Release kon vissen als ik dat wilde. Voor je voeten de druk van de lijn laten vallen, en weg was de forel. De vissen die wel goed vast zaten heb ik uiteraard meegenomen. Regels zijn nu eenmaal regels...

Nog even wat updates: op de forelvisser staat mijn eerste verslag met de Mosquito 0LV in Baggelhuizen te lezen. Volgende week wordt daar ook het tweede verslag met The Edge geplaatst. Ik hoop dat het vissen op forel met de spinhengel en kunstaas in Nederland net zo populair wordt als in Japan. Van de beheerders van forellenvijver Heioord heb ik toestemming gekregen om daar met kunstaas voorzien van een enkele weerhaakloze haak te komen vissen. Het begin is er!

Groeten,
Peter