Donderdag 19 juni. De zeelt is niet meer uit mijn gedachten geweest, sinds de laatste keer dat ik erop gevist heb. Afgelopen zondagavond heb ik Jan-Willem een echte zeeltsloot laten zien die ik op het oog heb. Die ziet er nog mooier uit dan de sloten waarin ik nu vis. Dat daar ook zeelt zwemt, kan niet missen. Deze sloot staat in verbinding met 'mijn' zeelt water, maar dat niet alleen, we hebben ook plakkaten gezien bestaande uit kleine uit elkaar ploppende belletjes, en licht trillende leliebladeren. Die trillingen worden niet veroorzaakt door kleine visjes onder het blad, maar door zeelten die de stengels onder de bladeren ontdoen van slakjes en al het andere wat klein en eetbaar is.
Er is echter een probleem, en dat zijn de karpers die we ook hier gezien hebben. Zou je hier op karper gaan vissen, dan is minimaal 2 lbs glasvezel met flink wat body gewenst. Tussen al dat groen in het water ben je anders kansloos, de vis mag geen ruimte krijgen.De zeelt wordt gedegradeerd van sportvis tot aasvis aan zo'n hengel en dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. De oplossing van dit luxe probleem zou in het aas kunnen zitten. Geen mais, maar klein natuurlijk aas zoals maden en wormpjes. Voeren met kleine pellets lijkt me ook het uitproberen waard.
Mocht het geen verschil uitmaken en blijkt de karper de overhand over de zeelt te hebben, dan ben ik in ieder geval een mooi karperwater rijker. En nee, de zeelt wint het bij mij niet van de liefde voor het karpervissen!
Het leuke van het vissen op zeelt is, dat het me doet denken aan mijn vroege karperjaren. De tijd toen alles nog ontdekt moest worden, toen struinen door die vervelende aardappel bijna onmogelijk was en toen het karpervissen zich beperkte tot een of twee stekken op een avond. Voeren met aardappelkruim, en vooral lang, soms heel lang wachten op die aanbeet. Tegen donker was de karper vaak het meest actief, en daarmee was de kans het grootst dat het brok aardappel gevonden werd. Wat was ik toen blij met een karpertje op een avond! Soms zat je de hele avond voor niks.
Terug naar dat tijdperk zou ik niet meer willen, maar spannend was het wel. Zoals ik met mijn aardappel ruim vijfentwintig jaar geleden statisch voor een pluk riet of rietkraag viste, ga ik vanavond met een worm bovenop een voerplekje van pellets bij een leliebed vissen. Ik ga niet naar de nieuwe zeeltsloot, maar naar mijn oude en vertrouwde sloot. Eens kijken of het werkt.
De hengel die ik straks aan het nieuwe water ga gebruiken is de Hardy Trotter. Bijna 40 cm langer dan de Avon, en een tikkie zwaarder. Nog steeds ben je kansloos tegen een grote karper in de bijna dicht gegroeide sloot, maar het gaat mij vooral om zijn lengte. Een medium tapered glasvezel hengel van 11 ft bij 1 lbs zou ideaal zijn voor het zeeltvissen. Langer heeft alleen zin als er tussen kleine openingen in de begroeiing gevist wordt. Vissend in slootjes waar meestal bomen omheen staan is 11 ft handiger. Juist onder bomen is een vis landen met een langere hengel moeilijk. De Trotter gaat vanavond mee, samen met een Luxor 1 met op de spoel 20% Maxima nylon. Naast de gele Stren Original en Stilon is Maxima een uitstekende lijn voor deze visserij. Een beetje extra rek, maar vooral slijt en knoopvast.
Zoals te verwachten staat het pennetje met daaronder een klein wormpje bijna niet stil vanavond. Wegtrekkers en opstekers: een prachtig schouwspel speelt zich voor mijn neus af. Vooral hele kleine ruisvoorntjes vormen een plaag. Met de gedachte in het achterhoofd dat dat later op avond wel minder zal gaan worden, vis ik vrolijk door.
Met het wegzakken van de zon worden de aanbeten van de voorntjes minder. Mooi hoe de natuur in elkaar steekt, het lijkt wel of de vissoorten elkaar afwisselen wat hun actieve aasperiode betreft. Het overgangsuurtje van licht naar donker is ook nu het meest lonend. Schemering! De paling begint te lopen, zeiden we vroeger rond dit tijdstip. Vissend met een worm neemt de kans op paling als bijvangst natuurlijk ook toe.
De zeelt is vanavond helaas niet zo actief als zondag. De rust is onder water wel geheel teruggekeerd, het pennetje is niet constant meer in beweging. Ik krijg zelfs nog maar een keer echt beet vanavond. Ook nu schokt het pennetje, maar heel anders dan aan het begin van de avond. Niet zenuwachtig om daarna met een rotgang te verdwijnen, maar rustig. Ik laat het pennetje zeker 30 cm 'lopen', om daarna kort maar krachtig aan te tikken.
Als reactie krijgt de hengel een paar krachtige bonken te verwerken. Zeelt, zeker weten. Zeelt vecht heel anders dan een karper. Tussen de lelies weet de zeelt de weg, en inplaats van weg te schieten zal hij direkt de lelies opzoeken. Als een klopboor op een betonnen muur, probeert de zeelt zich al bonkend het leliebed in te boren. Door meteen druk op de vis te houden krijgt de zeelt niet de kans om zich vast te zwemmen.
Zeelt, Tinca Tinca in het Latijn, is één brok pure krachtHet verzet is kort en krachtig, maar wat een mooie vis weer! Een mannetje, herkenbaar aan zijn grote buikvinnen die tot voorbij zijn aars doorlopen. Bij een vrouwtje zijn de buikvinnen korter en minder breed. Leuk om te weten; zeelt is één van de weinige vissen waarbij je op het eerste gezicht kunt zien of je met een mannetje of een vrouwtje van doen hebt.
Vissen blijf ik tot ver in het donker, maar de zeelten geven niet meer thuis. Net zoals vroeger in het aardappeltijdperk op karper, ben ik vanavond met een vis meer dan tevreden.
Groeten,
Peter
Oktober 1983
Oktober 1983
