Donderdag 2 september. September is de maand waarin de zomer overgaat in de herfst. Voor het ultra lichte spinnen is september vaak een top maand. De maand van overvloed, de natuur barst uit zijn voegen. De herfst hangt in de lucht, het is nu heerlijk om buiten te zijn. Zeker op een dag als vandaag waarop de zon zich laat zien en voelen.
In de ochtend maak ik tijd vrij om nog een keer op pad te gaan met de splitcane. Ik wil het hengeltje beter leren kennen, en omdat te doen moet je ermee vissen. De splitcane heeft me verbaasd de vorige keer. Gevoelig en razendsnel als een spinhengel van grafiet, maar dan wel met souplesse en massa zoals een goede glasvezel spinhengel die bezit. Werpen ermee is dankzij deze eigenschappen een genot.
Aan de rand van waar we wonen is een doodlopend slootje. Ondiep water dat op de plek waar het ophoudt te bestaan dichtgegroeid is met waterlelies. Gelukkig is de rest van het slootje goed bevisbaar. Een slootje dat schreeuwt om met een klein spinnertje bestookt te worden. Een spinnertje met een Colorado blad van 15 mm en daarachter een uitdagend rood vliegje mag er zijn kunsten gaan vertonen.
Meestal barst er van de mini baarsjes, maar nu van de baars geen teken. Misschien komt het door dat de wind naar het noorden gedraaid is, of zitten ze onder de lelies of zijn ze het slootje uitgetrokken naar dieper water. Zo peinst een visserman wat af!
Halverwege het slootje staat haaks erop een prutslootje. De splitcane lanceert het spinnertje naar de ingang van het prutslootje. Het spinnertje draait nog maar net, als een modderkolk bij de ingang van de sloot een snoekje verraadt. In een fractie van een seconde is het raak, en heeft de snoekje het spinnertje een halt toegeroepen. Hangen!!! Het eerste contact met een snoek op mijn splitcane.
Het fragiele hengeltje buigt maar blijft gewoon heel! De rover neemt een schot door de slip en ook dat gaat goed. Natuurlijk gaat het goed, alles is perfect op elkaar afgestemd, maar toch! Het verdere vuurwerk dat het snoekje daarna nog probeert wordt in de kiem gesmoord door de veerkracht van het splitcane en de elasticiteit van de nylon lijn. Het landingsnetje wordt open geklapt, en zonder verder verzet glijdt het snoekje erin.
Wat is dit gaaf! Het snoekje wordt gemeten en het meetlint blijft op 51 cm steken. Mijn eerste snoekje op splitcane, ik ben er heel blij mee!
Groeten,
Peter
In de ochtend maak ik tijd vrij om nog een keer op pad te gaan met de splitcane. Ik wil het hengeltje beter leren kennen, en omdat te doen moet je ermee vissen. De splitcane heeft me verbaasd de vorige keer. Gevoelig en razendsnel als een spinhengel van grafiet, maar dan wel met souplesse en massa zoals een goede glasvezel spinhengel die bezit. Werpen ermee is dankzij deze eigenschappen een genot.
Aan de rand van waar we wonen is een doodlopend slootje. Ondiep water dat op de plek waar het ophoudt te bestaan dichtgegroeid is met waterlelies. Gelukkig is de rest van het slootje goed bevisbaar. Een slootje dat schreeuwt om met een klein spinnertje bestookt te worden. Een spinnertje met een Colorado blad van 15 mm en daarachter een uitdagend rood vliegje mag er zijn kunsten gaan vertonen.
Meestal barst er van de mini baarsjes, maar nu van de baars geen teken. Misschien komt het door dat de wind naar het noorden gedraaid is, of zitten ze onder de lelies of zijn ze het slootje uitgetrokken naar dieper water. Zo peinst een visserman wat af!
Halverwege het slootje staat haaks erop een prutslootje. De splitcane lanceert het spinnertje naar de ingang van het prutslootje. Het spinnertje draait nog maar net, als een modderkolk bij de ingang van de sloot een snoekje verraadt. In een fractie van een seconde is het raak, en heeft de snoekje het spinnertje een halt toegeroepen. Hangen!!! Het eerste contact met een snoek op mijn splitcane.
Het fragiele hengeltje buigt maar blijft gewoon heel! De rover neemt een schot door de slip en ook dat gaat goed. Natuurlijk gaat het goed, alles is perfect op elkaar afgestemd, maar toch! Het verdere vuurwerk dat het snoekje daarna nog probeert wordt in de kiem gesmoord door de veerkracht van het splitcane en de elasticiteit van de nylon lijn. Het landingsnetje wordt open geklapt, en zonder verder verzet glijdt het snoekje erin.
Wat is dit gaaf! Het snoekje wordt gemeten en het meetlint blijft op 51 cm steken. Mijn eerste snoekje op splitcane, ik ben er heel blij mee!
Groeten,
Peter
3 opmerkingen:
Hoi Peter hartsikke top even je nieuwe hengel uitproberen en dan een leuke snoek vangen gaaf hoor.
groet Henk
"Een snoekje"..best wel een vet exemplaar. Gefeliciteerd! Ben zeer benieuwd wat er gebeurt als er een nog grotere aan de splitcane gaat hangen.
Groeten,
Nico
Wanneer komt potverdorie die beul van een karper langs????
Dat is al een tijdje geleden hoor!!
Groet,
Dale
Een reactie posten